Naruto Shippuden: Een Duistere Voorspelling – Gekijô-ban Naruto shippûden (2007)
Regie: Hajime Kamegaki | 90 minuten | actie, animatie, avontuur, familie, fantasie | Originele stemmencast: Junko Takeuchi, Chie Nakamura, Masashi Ebara, Ayumi Fujimura, Yoshinori Fujita, Kazuhiko Inoue, Kentarô Itô, Tetsuya Kakihara, Seizô Katô, Masako Katsuki, Daisuke Kishio, Katsuyuki Konishi, Yoichi Masukawa, Shotaro Morikubo, Hidetoshi Nakamura, Keiko Nemoto, Fumiko Orikasa, Romi Pak, Miyuki Sawashiro, Kishô Taniyama, Kôichi Tôchika
Na een drietal films over de jonge Naruto, werd het tijd om ook de iets volwassener versie van deze Japanse manga- en animeheld van een aantal films te voorzien. Alleen een serie is immers ook maar… alleen een serie. ‘Een Duistere Voorspelling’ is de eerste film in de reeks Naruto Shippuden, die zich pakweg tweeënhalf jaar na Naruto afspeelt, maar hij belooft weinig goeds voor de rest. Het is te hopen dat de ‘voorspelling’ uit de titel echt alleen maar op die uit het verhaal slaat en niet op de overige films.
De film kent nochtans een interessant begin, met Naruto die het onderspit delft in een grandioos gevecht met een gigantisch slangenmonster. Een vooruitwijzing naar wat kan gaan komen. Het echte verhaal start namelijk een paar dagen eerder, als een duistere figuur de geest van de demon Moryo ontsluit. Deze demon heeft eerder al eens geprobeerd de wereld over te nemen en er is maar één persoon die hem tegen kan houden, de priesteres Shion. Naruto en zijn team krijgen opdracht om haar te begeleiden naar de tempel waar ze voor eens en altijd een einde kan maken aan het bestaan van Moryo.
Zo makkelijk gaat dat echter niet. Shion blijkt een secreet van jewelste en maakt iedereen stapelgek. Bovendien heeft Moryo een gigantisch stenen leger opgewekt om de ninja’s af te stoppen. De gebruikelijke status quo ontstaat, waarbij er geen duidelijke winnaars maar ook geen duidelijke verliezers aan te wijzen zijn. Het enige dat telt is dat Naruto op tijd met Shion de tempel bereikt, omdat anders de wereld zal vergaan. Je zou in zo’n geval toch eigenlijk verwachten dat er wat meer ninja’s gestuurd worden om het naderende onheil af te wenden, maar dat terzijde. De focus ligt bij Naruto en Shion, die en passant Naruto’s dood voorspelt, zoals we die al in de intro gezien hebben.
Duister wordt de film echter nergens. Met de naderende dood van Naruto wordt vrolijk de draak gestoken en van Moryo gaat geen enkel moment echte dreiging uit. Zelfs het stoïcijnse stenen leger weet de bilspanning niet te verhogen. Kromme tenen krijg je er wel van, zo schel als de foeilelijke CGI afsteekt tegen de handgetekende achtergronden. Het ziet er goedkoop en afgeraffeld uit. Eigenlijk is het te schandalig voor woorden. Deze Narutofilm doet in praktisch alle opzichten onder voor zijn voorgangers.
Vrij vroeg in de film wordt bovendien het grootste manco van deze film al uitgesproken: “Je bent wel gegroeid, Naruto, maar je gedraagt je nog steeds als een kind”, of iets van die strekking. En zo is het ook. Ondanks alle training die hij in de tussentijd heeft ontvangen (en waar niet of nauwelijks aan gerefereerd wordt – nog zo’n gemiste kans), verschilt deze oudere Naruto niet wezenlijk van die uit de vorige films. Als de graphics het dan ook nog eens af laten weten en het verhaal te middelmatig voor woorden is… dan hou je weinig over.
Wouter de Boer