Nasir (2020)

Recensie Nasir CinemagazineRegie: Arun Karthick | 78 minuten | drama | Acteurs: Valavane Koumarane, Sudha Ranganathan, Balasubramanian, Jensan Diwakar, Gayathri, Abdul Jaffar, Jaikumar, Meena, Vikramadityan Nambi, Niveditha, Prabanchan, Prasanna, Yasmin Rahman, Rajesh, Bharath Rawal, Valli Revathi, Rifa, Saahitya, Sabari, Saimathi, Bakkiyam Sankar, Sharadha, Umavathi

Ongeveer tachtig procent van de Indiase bevolking is hindoe. Als moslim, christen of atheïst ben je daar sterk in de minderheid. De steeds groter wordende dreiging van hindoe-extremistisch geweld maakt het er niet makkelijker op. Hoe gevaarlijk dat kan zijn, toont filmmaker Arun Karthik in zijn aangrijpende speelfilm ‘Nasir’.

Het titelpersonage Nasir is een bescheiden man, die samen met zijn vrouw een eenvoudig bestaan leidt in een islamitische wijk in Coimbatore, Tamil Nadu, in het zuidoosten van India. Hij werkt hard, maar is desondanks arm, er is vaak niets te eten. Daarbij komt dat hij ook nog de zorg draagt voor zijn inwonende zieke moeder en zijn lichamelijk en verstandelijk beperkte neef.

We observeren deze direct sympathieke man gedurende een dag en krijgen zo een fraai beeld van wat hem bezighoudt en hoe het leven er voor deze mensen uitziet. ’Nasir’ kent geen spanningsopbouw, maar met uitgekiende shots van onder andere de woning van het gezin, de omgeving, de plaatselijke pomp waar men in de rij staat voor water en de winkel waar Nasir zijn brood verdient, bereikt Karthik precies wat hij voor ogen heeft. We zien een man, die met de weinige middelen die hem geboden worden, er het beste van maken.

Wat het personage anders maakt dan de gemiddelde arbeider is zijn liefde voor poëzie. Hij schrijft een mooie liefdesverklaring voor zijn vrouw – die grotendeels afwezig is omdat ze de voorbereidingen voor een bruiloft bijwoont en declameert op verzoek van zijn collega’s een gevoelig gedicht. Op dat moment heb je de lieve en immer positief ingestelde Nasir allang in je hart gesloten. En achteraf besef je pas dat de onrust op de achtergrond – die door de film heen sijpelt precies op de ‘behang’-achtige wijze waarop de Indiase inwoners dit ook zullen ervaren – een voorbode is geweest voor dat hartverscheurende einde.

De cinematografie is van wereldklasse; de feller dan felle kleuren, het gebruik van licht en schaduw, de composities zijn om je vingers bij af te likken. Tel daarbij de voor films wat ongebruikelijke 4:3 beeldverhouding op (met afgeronde hoeken) en je snapt waarom deze jonge veelbelovende regisseur in 2020 de NETPAC Award (prijs voor de beste Aziatische speelfilm) op het IFFR won. ‘Nasir’ is authentiek, urgent en vangt de schoonheid en het onrecht van het leven in slechts 78 minuten.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 16 juli 2020