Nata per te (2023)

Regie: Fabio Mollo | 113 minuten | drama | Acteurs: Barbora Bobulova, Liliana Bottone, Loris De Luna, Iaia Forte, Pierluigi Gigante, Alessandro Piavani, Lucio Provenza, Teresa Saponangelo, Francesca Solombrino, Antonia Truppo

Luca Trapanese voelt zich al zijn hele leven aangetrokken tot mensen die het minder hebben dan hij. Zo reist de geboren Napolitaan geregeld naar ontwikkelingslanden en heeft hij een stichting opgericht die voorziet in de zorg voor gehandicapte kinderen en jongeren. Al op jonge leeftijd ontdekt hij dat hij op mannen valt (en zijn gelovige familie heeft daar geen moeite mee), maar tegelijkertijd is hij praktiserend katholiek en was er zelfs een periode in zijn leven dat hij theoloog wilde worden. Ooit vader worden is een wens die hij al lang koestert, maar als alleenstaande homo is dat niet eenvoudig te realiseren in een land dat het ’traditionele gezin’ de enige omstandigheid vindt waarin een kind op kan groeien. Het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving. Een hopeloos ouderwetse manier van denken natuurlijk; alsof er in Italië geen alternatieve gezinsvormen met bijvoorbeeld twee vaders of twee moeders bestaan. Voor de wet bestaan ze echter niet. Bij homostellen heeft de niet-biologische ouder van een kind voor de Italiaanse wet niet meer rechten dan de kinderoppas. Luca laat het er niet bij zitten. Na zijn ontmoeting met de kleine Alba, wist hij direct dat zij zijn dochter was en hij haar vader. ‘Ik wist dat we bij elkaar hoorden.’

De juridische strijd die Luca moest voeren om de voogdij over Alba te krijgen, en zo de eerste alleenstaande homoseksuele man in Italië te worden die erin slaagde een kind te adopteren, werd verfilmd in ‘Nata per te’ (2023, de titel betekent letterlijk: geboren voor jou). De kleine Alba is 30 dagen oud als Luca (mooi integer gespeeld door Pierluigi Gigante) haar voor het eerst vasthoudt. Ze is door haar moeder achtergelaten in het ziekenhuis; zij wilde of kon niet voor het meisje zorgen. Vele heterokoppels hebben haar al afgewezen, omdat ze het syndroom van Down heeft. En laat dat voor Luca nou net een van de redenen zijn waarom hij zich direct verbonden met haar voelt. Zoals hij zich verbonden voelt met alles en iedereen ‘met een vlekje’. Maar volgens de wet is hij niet geschikt om een kind te adopteren: de stilte die valt wanneer Luca de aanvankelijk nog zo enthousiaste adoptiecommissie vertelt dat hij op mannen valt, is even oorverdovend als pijnlijk. Gelukkig is er een onverschrokken advocate (Teresa Saponangelo) die haar tanden in de zaak wil zetten: zij ziet in Luca een prachtige ‘posterboy’ voor de strijd om gelijke kansen. Hij hoeft echter niet zo nodig een revolutionair boegbeeld te zijn, hij wil alleen maar een liefhebbende vader zijn voor Alba.

Regisseur Fabio Mollo weet precies de juiste snaar te raken met ‘Nata per te’. De film ontroert zonder sentimenteel te worden. Via flashbacks leren we Luca beter kennen. Zo zien we hem als tiener met zijn eerste liefde, dromend van reizen naar Mars. Ook zijn relatie met het katholieke geloof wordt nader uitgediept, waardoor een compleet beeld ontstaat van wie Luca is en waar zijn volharding om de voogdij over Alba te krijgen vandaan komt. Er zijn ook genoeg ontroerende momenten die zich in het heden afspelen. Als hij om zijn geschiktheid als vader te bewijzen een maandje op Alba mag passen en het meisje in zijn armen in slaap wiegt, onderwijl zachtjes zingend: ‘In een wereld die niet meer van ons houdt, ben jij mijn vrije lied…’ Een emotioneel hoogtepunt in de film, dat overigens wordt afgewisseld met luchtigere momenten, zoals de hele familie die op de stoep staat om Luca de eerste dagen te helpen met de zorg voor Alba, terwijl hij zich juist had teruggetrokken omdat hij het graag zelf wil doen. Ook met zijn moeder (Iaia Forte), een liefdevolle maar pittige Napolitaanse met het hart op de tong, deelt hij enkele momenten die hard binnenkomen bij de kijker. Advocate Teresa, een heerlijk chaotische maar gepassioneerde alleenstaande moeder, ontwikkelt zich tot een goede vriendin, die Luca met veel meer dan alleen juridisch advies bijstaat.

‘Nata per te’ is zo’n film die je raakt, omdat het aan zoiets basaals tornt als het recht om lief te hebben, om een liefhebbende ouder te zijn van een kind dat liefde nodig heeft. De echte Luca werd een activist tegen wil en dank en dat zie je in de film terug: Mollo maakte geen politiek pamflet – waar het onderwerp daar absoluut ruimte toe had geboden – maar hij maakte evenmin een sentimentele tearjerker. In plaats daarvan laat hij zien hoe de liefde mensen, in al hun verscheidenheid, aan elkaar verbindt en hoe de liefde altijd zal zegevieren, zolang je er maar in blijft geloven. Mollo raakt precies de juiste snaren en dankzij het innemende en natuurlijke spel van zijn cast word je als kijker moeiteloos in dit hartverwarmende verhaal getrokken.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 juni 2024