Nathalie: Escape from Hell – Nathalie rescapée de l’enfer (1978)

Regie: Alain Payet | 100 minuten | oorlog | Acteurs: Patrizia Gori, Jacqueline Laurent, Jack Taylor, Jacques Marbeuf, Rudy Lenoir, Rod Baron, Claudine Beccarie, Guy Bonnafoux, Alban Ceray, Richard Leblond, Richard Lemieuvre, Joëlle Le Quément, Barbara Moose, Pamela Stanford, Jean Tolzac, Johnny Wessler

Beroerd product uit de “nazi exploitatie” serie, waarven er in de jaren zeventig van de twintigste eeuw een aantal gemaakt werden, de één nog slechter dan de ander, waarbij de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog worden opgevoerd als bron van zeer discutabel en zogenaamd prikkelend vermaak.

Waar te beginnen om de zwakke punten van ‘Nathalie: Escape from Hell’ op te noemen? De film is namelijk zo slecht gemaakt, dat de tranen je bijna in de ogen springen om ernaar te moeten kijken. Het amateurisme druipt ervan af: “regisseur” (dat staat niet voor niets tussen aanhalingstekens) Alain Payet had al vijftien films op zijn naam staan bij het maken van ‘Nathalie’, maar lijkt de meest elementaire filmtechnieken nog niet onder de knie te hebben gekregen. De montage is knullig, er is weinig consistentie tussen de scènes en er zijn handenvol voorbeelden van slechte regie: verkeerd inzoomen, slordige fouten tussen gebeurtenissen op voor- en achtergrond en close-ups om een dramatisch hoogtepunt te suggereren waar een tv-soap zich voor zou schamen.

Tegelijkertijd wekt de film ook – zeker onbedoeld – ook op de lachspieren: na de overval op het Duitse konvooi, wordt ene generaal Hartz zwaargewond de keuken binnengedragen waar Nathalie toevallig net boer Zoltan met zijn ichias aan het onderzoeken is. De generaal heeft een hoofdwond (er is bloed te zien), maar Nathalie als geschoold arts weet duidelijk totaal van toeten noch blazen om zelfs maar het meest oppervlakkige medische onderzoek uit te voeren. Als één van de partizanen vervolgens schietend binnenkomt, wordt de generaal minstens tien keer geraakt, zonder dat er zelfs maar een gaatje in zijn uniform komt of er één druppel bloed te zien is. Het lijkt eerder alsof hij onder stroom komt te staan door het schokken van zijn lichaam. Hetzelfde overkomt de partizaan zelf even later, als hij door minstens drie man wordt neergeschoten: wederom geen kogelwond of bloed. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ook de dialogen zijn zo slecht dat ze lachwekkend worden, om over de Engelse nasynchronisatie nog maar te zwijgen. Twee geallieerde officieren zijn ruwe stereotiepen, vooral de Brit die zo’n idiote snor heeft, dat hiernaar kijken zo’n beetje het leukste stukje van de film is.

Voor het grootste deel van de speelduur is ‘Nathalie: Escape from Hell’ akelig om naar te (moeten) kijken. De associatie met de kwalijke praktijken van de nazi’s wordt tot in het absurde doorgevoerd. Nathalie wordt overgebracht naar het kasteel Stillberg op de grens tussen Duitsland en Polen (gelukkig gebouwd door een Franse architect, zodat dat geloofwaardigheidsprobleem dat de film eigenlijk in Frankrijk is opgenomen uit de weg is geholpen). Hier staat volgens de inlichtingendienst van de geallieerden de krachtigste zender die de nazi’s hebben en vanwaar het Duitse leger berichten naar Duitsland doorstuurt. Tegelijk is het een groot bordeel waar officieren komen om zich te vermaken. Aan die onlogica moeten verder maar geen woorden gewijd worden. Uiteraard beschikt het kasteel over een kerker, waar ranzige martelscènes plaatsvinden onder leiding van de in leer en rubber gestoken Helga (Jacqueline Laurent), die de vrouwelijke gevangenen (waaronder geheim agente Ingrid) mishandelt. Het is niet voor te stellen dat er mensen zijn die – toen of nu – hierdoor geprikkeld raken. Er is hier en daar wat bloot te zien, maar ook niets schokkender dan een tamme lesbische scène en wat passieloos gekroel tussen SS-officier Erik (Jack Taylor) en hoofdrolspeelster Nathalie (de Italiaanse Patrizia Gori).

Een aanfluiting van een film en een indirecte belediging voor de miljoenen slachtoffers van de naziterreur om over dit onderwerp zoiets smakeloos te maken.

Hans Geurts