National Geographic – Magische Momenten – National Geographic – Most Amazing Moments (2009)
90 minuten | documentaire | Originele stemmencast: Rick Wasserman
Interessante, maar erg episodisch opgebouwde documentaire van National Geographic met als titel ‘Magische momenten’. In het Engels is de ondertitel overigens: ‘Most Amazing Moments’, wat nog iets anders is dan magisch en dat blijkt ook wel uit de inhoud. Er zijn genoeg scènes die ‘amazing’ oftewel ‘verbazingwekkend’ of ‘opzienbarend’ zijn, maar daarmee is niet gezegd dat deze scènes ook ‘magisch’ zijn. Slechte beurt voor de vertaling.
Hoe dan ook, ‘National Geographic: magische momenten’ is feitelijk een dvd met hoogtepunten, die opgedeeld zijn in vijf categorieën: onverwachte moordenaars, dodelijke ontmoetingen met dieren, verbazingwekkende ontdekkingen, de toorn van de natuur en avonturen in de gevarenzone. Deze categorieën zijn nogal uiteenlopend, met heel verschillende soorten filmpjes en dan zijn de ‘magische momenten’ wel een erg ruime verzamelnaam. Maar elk van de scènes, of het nu een rauwe jacht in het dierenrijk is, of een waaghals die zichzelf blootstelt aan de elementen is bijzonder. Een greep uit de verschillende filmpjes: een zilverreiger die wordt aangevallen door een stel vraatzuchtige piranha’s, een volwassen mannetjes nijlpaard dat een jong (dat niet van hem is) onder water sleurt en doodt. Maar ook: een gezin dat doodsangsten uitstaat tijdens de orkaan Andrew die in 1992 over Miami trekt en National Geographic-medewerker Brady die met een enorme python worstelt die een dorpje in India onveilig maakt. Overigens valt daarbij op dat hij probeert zijn NG-petje op te houden en dat er een aantal mensen (inclusief de cameraman) blijft toekijken, terwijl Brady en een andere man hun uiterste best moeten doen om niet gewurgd of gebeten te worden.
Sommige beelden zijn echt uniek (en worden ook zo aangeduid): een baviaan die een grote groep flamingo’s binnenvalt en één van de vogels doodbijt, een brulkikker die een tarantula verslindt – en een salamander die op gewiekste wijze middels het gif op zijn huid een brulkikker weet te vellen die hem al had opgegeten. Dit soort scènes maken meer indruk dan die van een drietal Spanjaarden die in een lawine terechtkomen en het ternauwernood kunnen navertellen of van de tornadojagers die op het nippertje aan de dood weten te ontsnappen. Ook filmmaakster Valerie Taylor (die ooit met haar echtgenoot Ron “pickup shots” van echte haaien filmde voor ‘Jaws’ doet iets dergelijks: ze hult zich in een soort van maliënkolder om de bijtkracht van blauwe haaien in de Californische wateren te testen. Tja, dan ben je wellicht niet helemaal goed bij je hoofd. Hier gaat het om mensen die zich willens en wetens in het gevaar storten, met het risico dat ze het er niet levend van af brengen. Dat maakt het wat moeilijker om je in hun situatie in te leven en sympathie te hebben voor wat ze doen. Dat geldt in mindere mate ook voor NG-cameraman Nick, die onverwacht wordt aangevallen door een stierhaai en ernstig gewond raakt door beten van de vlijmscherpe haaientanden. En voor de drie bemanningsleden van de “Stryder”, een vissersboot die bij Cape Cod, Massachusetts, in de problemen raakt, is het gevaar van de zee ook levensecht, maar niet één die ze bewust op hebben gezocht: zij doen geen poging om haaien te filmen, maar worden overvallen door slecht weer.
Het segment ‘verbazingwekkende ontdekkingen’ is om een andere reden wel weer heel boeiend: hier wordt de kijker meegenomen naar het openen van een eeuwenoude graftombe in Egypte, een opgraving van een prehistorische “krokodil” en de reconstructie van het gigantische (12 meter lange!) beest – en de vondst van de Titanic in 1985 door het team van Bob Ballard.
Twee minpuntjes zijn er wel op te merken: op zichzelf zijn de beelden al sensationeel en/of interessant genoeg en het daarom wel jammer is dat meestal de beelden nog eens “teruggespoeld” worden en vervolgens in slow motion getoond worden. Ook de overspannen commentaarstem van Rick Wasseman klopt het geheel extra op, wat volkomen overbodig is. Een typische zin van de commentator is: “these lions like their meat rare.” En meer van dat soort onzin. Maakt het allemaal net iets minder magisch. Of amazing zo u wilt.
Hans Geurts