Necronomicon – Book of the Dead (1993)

Regie: Brian Yuzna, Christopher Gans, Shusuke Kaneko | 90 minuten | horror | Acteurs: Jeffrey Combs, Bruce Payne, Bellinda Bauer, Richard Lynch, David Warner, Tony Azito, Brian Yuzna, Maria Ford, Bess Meyer, Millie Perkins, William Jess Russel

Tussen de standaard ‘straight-to-video’ films, zit af en toe wel een vermakelijke B-film. ‘Necronomicon’ is zo’n productie. Smerig, ranzig en met matig acteerwerk: al deze kenmerkende eigenschappen voor de typische B-horrorfilm, komen ook in dit drieluik terug. Maar de prent bezit zeker zijn charmes en zal in de smaak vallen bij de echte horrorliefhebbers.

‘Necronomicon’ is een drieluik. Verschillende regisseurs baseerden zich op een verhaal van de Britse horrorauteur H.P. Lovecraft en maakten ieder een korte film. Deze films werden bijeen gebundeld en vormen samen één geheel.

De kracht en tevens zwakte van ‘Necronomicon’ zijn de drie afzonderlijke verhalen. De losse vertellingen zijn snel gemonteerd en de korte duur zorgt ervoor dat de film nergens te langdradig of saai wordt. Wat in het nadeel werkt is dat de drie verhaaltjes een beetje als los zand aan elkaar hangen. Een acteur (Jeffrey Combs) speelt H. P. Lovecraft die voor een korte inleiding zorgt bij elke vertelling.

‘Necronomicon’ poogt door een soort gids de korte griezelverhalen aan elkaar te plakken. Helaas komt dit nogal gekunsteld over en overtuigt niet. De nogal saai acterende Combs haalt de vaart uit de film en zijn schmierende spel gaat snel irriteren. Ook de spanningsfactor uit de Lovecraft-boeken komt niet goed uit de verf. De film mikt, in tegenstelling tot het boek, op pure ‘splatterhorror’. Van een subtiele spanningsopbouw en knap gedoseerde suspense is in deze prent geen sprake. Fans van de Amerikaanse auteur zullen hun verwachtingen van een getrouwe boekverfilming bij moeten stellen.

Zoals je mag verwachten in een drieluik, is er duidelijk sprake van kwaliteitsverschil. Het eerste verhaal, The Drowned, is niet bijster interessant. Het povere acteerwerk van Bruce Payne en de extreem slechte belichting, zorgen voor een vervelende film. De prent is veel te donker, zodat je amper kunt zien wat er op het scherm gebeurd. Dit verhaal is duidelijk het minst geslaagde deel van de film.

De tweede film, The Cold, is de betere van de drie scripts. Door het ingetogen spel van David Warner en de goed opgebouwde suspense is deze film zeer de moeite waard. De vlotte montage en spannende plotontwikkelingen leveren een goede, spannende thriller op met een zeer smerig en goor einde.

Deel drie van ‘Necronomicon’ is veruit de ranzigste en goorste bijdrage van de film. Laat Brian Yuzna een film regisseren en je kunt er van uit gaan dat de man met een pure ‘splatterhorror’ op de proppen komt. Gelukkig is Yuzna ook niet vies van zelfspot en kun je vaak lachen om de puberale smerigheid. ‘Whispers’, zoals dit werkje heet, is een aardig deel van dit drieluik.

Horror- en cultliefhebbers moeten deze pulpfilm beslist een keer bekijken. ‘Necronomicon’ is een redelijk geslaagd samenwerkingsverband dat een leuke verzameling griezelfilms heeft opgeleverd. Zet je verstand op nul en laat je meevoeren naar de botte, melige maar bovenal vieze wereld van H.P. Lovecraft. Maar dan wel de Lovecraft zoals hij wordt gezien door de ogen van drie tegendraadse (cult)regisseurs.

Frank v.d. Ven