Never Back Down (2008)
Regie: Jeff Wadlow | 110 minuten | actie, drama, sport | Acteurs: Sean Faris, Amber Heard, Djimon Hounsou, Cam Gigandet, Evan Peters, Leslie Hope, Djimon Hounsou, Wyatt Smith, Neil Brown Jr., Affion Crockett, Lauren Leech, Tilky Jones, Steven Crowley, Tom Nowicki, David Zelon
Na een intensieve training was acteur Sean Faris klaar voor zijn rol in ‘Never Back Down’. Gedurende drie en een halve maand trainde hij zes dagen van zes uur per week. Hij leerde muay thai, jui-jitsu en taekwondo. Het resultaat mag er zijn, ‘Never Back Down’ is een film waar liefhebbers van MMA (Mixed Martial Arts) van zullen smullen. Het verhaal volgt de platgetreden paden zoals vele (sport)films. In plaats van karate als in ‘The Karate Kid’, dans als in de ‘Step Up’ films, cheerleaden in de ‘Bring It On’ serie of racen in ‘The Fast and the Furious’, gaat het in ‘Never Back Down’ dus om MMA, een vrij nieuwe sport waarbij zo ongeveer elke trap of klap geoorloofd is om je tegenstander te overmeesteren. De film is dan ook nauwelijks meer dan een invuloefening. Een goed uitziende hoofdpersoon met innerlijke problemen die in een nieuwe omgeving moet zien te aarden? Check. Een arrogante tegenstander, die uiteraard kampioen MMA is? Check. Vriendinnetje van de tegenstander, die eigenlijk meer in onze hoofdpersoon ziet? Welkom, Amber Heard. Onpopulaire, veel minder aantrekkelijke sidekick van hoofdpersoon wiens eer gered moet worden? Ook aanwezig.
Ondanks alle clichés is de film niet volledig ontdaan van kijkplezier. De cast acteert prima, de film heeft een prettig tempo (al zakt het tijdens de laatste vechtscènes wat in) en er zitten een aantal aardige dialogen in en grappige one-liners (“nice shirt, Kurt Cobain”). Sean Faris steelt elke scène waarin hij zit, al is het moeilijk niet afgeleid te worden door zijn bijna griezelige uiterlijke gelijkenis met Tom Cruise. Zijn Jake Tyler is redelijk uitgediept. De traumatische ervaring met zijn vader, de relatie die hij met zijn broertje Charlie heeft en de woede waarmee hij rondloopt sinds het drama in voormalige woonplaats in de staat Iowa, geven hem een achtergrond waarmee de kijker daadwerkelijk iets kan. Faris zet Jake geloofwaardig neer.
Ofschoon ‘Never Back Down’ alle vereiste standaardelementen bevat, onderscheidt de film zich van andere genrefilms omdat het verhaal zich duidelijk in het digitale tijdperk afspeelt. Gevechten (en een sexy hot tub scène) worden opgenomen met mobiele telefoons en daarna het internet opgemikt. Een filmpje op een site als YouTube speelt een vrij cruciale rol in de plotontwikkeling: dankzij internet weet Jakes hele school van die keer dat hij op het American Footballveld zijn tegenstander, die een rotopmerking over zijn vader maakte, in elkaar mepte en krijgt hij de kans niet om een nieuwe start te beginnen. Ryan ziet Jake als zijn ideale tegenstander. Ryan wordt gespeeld door Cam Gigandet, en hoewel zijn personage vrij vlak blijft weet hij precies de juiste knoppen in te drukken om het publiek hem te laten verafschuwen. “Je bent alleen gelukkig als je mensen pijn kunt doen,” verwijt Baja (Amber Heard) hem wanneer ze ’t uitmaakt, waarop Ryan haar beetgrijpt en op haar “Je doet me pijn!” zegt: “En? Zie ik er gelukkig uit?” Een korte scène laat zien dat Ryan en zijn vader niet op goede voet met elkaar leven, maar het blijft bij een korte blik op Ryans achtergrond, alsof de makers vonden dat de kijker het daar maar mee moest doen. Amber Heards rol als Baja (“mijn ouders rookten veel wiet”) blijft ook oppervlakkig; daarentegen voegen de ontwapende Wyatt Smith en Leslie Hope als Charlie en Jakes moeder Margot daadwerkelijk iets toe aan het verhaal. Djimon Hounsou weet ook te imponeren in zijn rol als mentor en coach Jean Roqua, die uiteraard zelf ook een beladen verleden heeft.
De film bevat een klein handjevol grappige camerastandpunten en de X-ray shots wanneer er klappen uitgedeeld worden op het eind is een leuke vondst. De score is passend maar laat geen blijvende indruk achter. ‘Never Back Down’ is een aardige genrefilm die ook nog een aardige boodschap heeft en duidelijk maakt dat een van de redenen dat mensen vechten is dat er andere mensen zijn die daar graag naar kijken. Wie zich aangesproken voelt, moet deze film zeker checken.
Monica Meijer
Waardering: 3
Bioscooprelease: 24 juli 2008