Next (2007)

Regie: Lee Tamahori | 91 minuten | actie, thriller, science fiction | Acteurs: Nicolas Cage, Julianne Moore, Nicolas Pajon, Paul Rae, Jessica Biel, Thomas Kretschmann, Peter Falk, Michael Trucco, Jim Beaver, José Zúñiga, Enzo Cilenti, Charles Chun, Tory Kittles, Miranda Frigon, Bonita Friedericy, Jessica Barth

2007 was geen best filmjaar voor Nicolas Cage. Hij werd voor zijn films in dat jaar voor maar liefst drie Razzies genomineerd: voor ‘National Treasure: Book of Secrets’, ‘Ghost Rider’ en ‘Next’. Zijn tegenspeelster in die laatste film, Jessica Biel, moest het eveneens ontgelden, ook zij ontkwam niet aan de “eer” voor de nominatie van slechtste bijrolspeelster. Voor Nicolas Cage was het al het tweede achtereenvolgende jaar dat de Razzies het op hem gemunt hadden, zijn rol in het in 2006 uitgebrachte ‘The Wicker Man’ werd slechts op punten beter bevonden dan dat van “winnaars”, Marlon en Shawn Wayans. Een ‘Worst picture’-nominatie bleef ‘Next’ bespaard: dat zou dan ook niet terecht zijn. Hoewel de film verre van perfect is, biedt het namelijk een anderhalf uur aan onschuldig vermaak, wordt er – ondanks de eerder genoemde nominaties – behoorlijk in geacteerd en blijft ‘Next’ redelijk lang boeiend.

Dat Jessica Biel in de spotlights kwam te staan door haar nominatie, is tekenend voor het feit dat haar rol ook meer opvalt dan die van de actrice die eigenlijk als tweede genoemd wordt, na Cage. Julianne Moore speelt de rol van harde FBI-agente met een missie en die naar niet voor de hand liggende middelen grijpt om haar taak te volbrengen. Haar optreden is echter weinig indrukwekkend en de kans is groot dat je je ‘Next’ later zult herinneren als “die film met Nicolas Cage & Jessica Biel”. Het scenario is zeer lichtjes gebaseerd op “The Golden Man”, een kort verhaal van Philip K. Dick, wiens science fiction verhalen ook aan de basis stonden van films als ‘Blade Runner’, ‘Total Recall’ en ‘Minority Report’. Gary Goldman, Paul Bernbaum en Jonathan Hensleigh verwerkten het tot een verhaal dat geschikt werd bevonden voor het witte doek.

Cris Johnson heeft al sinds zijn vroege jeugd een gave: hij kan twee minuten in zijn eigen toekomst kijken. Dit is geen zegen, maar een last, hoewel Cris inmiddels wel geleerd heeft de situatie naar zijn eigen voordeel te wijzigen. Elke woensdag staat hij als Frank Cadillac op het podium als illusionist, en zo merkt FBI-agente Callie Ferris (Julianne Moore) hem op. Omdat dit baantje niet genoeg brood op de plank oplevert, bezoekt Cris regelmatig een van de casino’s in Las Vegas, “Ik speel nooit tegen mensen, maar tegen het huis en win nooit zoveel dat het opvalt.” Toch raakt Cris een keer in de problemen, als hij door de casinobewaking opgemerkt wordt. Tijdens zijn vluchtpoging weet hij nog een gewelddadige overval te voorkomen, maar ja, leg dat maar eens uit aan de politie dat je zomaar een man neerslaat, als je niet wilt laten weten dat je in de toekomst kunt kijken!

Ondertussen is duidelijk dat Callie met een groot probleem zit: een groep terroristen onder leiding van Thomas Kretschmann is bezig een kernbom de Verenigde Staten in te smokkelen en af te laten gaan. Op de een of andere onverklaarbare en lachwekkende manier vindt Callie dat “Frank Cadillac” de aangewezen persoon is om deze catastrofe te voorkomen. Cris is inmiddels bezig met zijn obsessie voor het meisje die hij in zijn visioenen een coffeeshop in ziet gaan. Zij vormt namelijk de uitzondering op zijn ‘twee minuten’- en ‘alleen mijn eigen toekomst’ regel. Hij is vastbesloten erachter te komen waarom hij wel in haar toekomst kan kijken. Elke dag rond hetzelfde tijdstip wacht hij op haar.

Deze gave geeft Lee Tamahori de kans om Cris de meest vreselijke dingen te laten beleven, zodat de kijker meteen op het puntje van de stoel zit, maar het is natuurlijk maar een illusie. Dit kunstje wordt iets te vaak uitgehaald, maar vaak is het effectief, zoals bij de vluchtpoging van Cris uit het casino, wanneer hij een auto steelt en er vandoor racet (spoorwegovergang!). Sowieso is die hele fascinerende openingsscène erg sterk, omdat heel goed duidelijk wordt hoe Cris zijn reeds uitgestippelde korte termijn toekomst naar zijn eigen hand kan zetten. Ook grappig is de wijze waarop hij probeert in contact te komen met Liz (Jessica Biel), wanneer zij eindelijk opduikt in de coffeeshop.

De hele terroristische dreiging zou de film een ijzingwekkende spanning mee moeten geven, maar of het nu aan Kretschmanns ongeïnspireerde optreden ligt of aan iets anders, nergens krijg je het gevoel dat er iets grootschaligs op het spel staat. Gelukkig werkt ‘Next’ op een heel ander niveau; niet het welzijn van de Amerikaanse bevolking gaat je aan het hart, maar de relatie tussen Cris en Liz. Het wordt nooit echt uitgelegd waarom Cris juist wel in de toekomst van Liz kan kijken, maar aangenomen mag worden dat het is omdat ze elkaars grote liefde zijn. Dat gegeven maakt dat je het op het eerste gezicht ongeloofwaardige koppel een warm hart toedraagt en mee kunt leven met de soms potsierlijke wendingen die de film neemt. Het overgrote deel van ‘Next’ werkt gewoon, voor de tijd die het duurt. En daarna? Gaan we vrolijk verder naar de volgende film!

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 26 april 2007