Ni no kuni (2019)
Regie: Yoshiyuki Momose | 106 minuten | animatie, actie | Originele stemmencast: Kento Yamazaki, Mamoru Miyano, Kenjiro Tsuda, Maaya Sakamoto, Kouichi Yamadera, Yuki Kaji
Eerst was er de game. Toen was er de sequel van de game. Toen was er de film, in de vorm van een sequel van de game-sequel. Ingewikkeld? Wacht maar tot je de plot hebt gelezen.
In de Japanse anime ‘Ni no Kuni’ ontmoeten we drie bevriende scholieren: Haro (m), Yu (m) en Kotona (v). Haru is het vriendje van Kotona maar de gehandicapte Yu is ook smoorverliefd op haar. Het leven van de vrienden staat plots op zijn kop wanneer Kotona wordt aangevallen door een griezelige verschijning, waarna Haru en Yu van de aarde verdwijnen en verschijnen in een heel nieuw universum.
Die nieuwe wereld is een fantasy-land met middeleeuwse trekjes. Er zijn herbergen, kastelen en ridders. Maar er zijn ook pratende honden, levensgrote katten en allerlei vreemde wezentjes, waaronder een paaldansend elfentypje. Die wereld wordt geregeerd door een oude koning. Diens dochter Astrid lijkt als twee druppels water op Kotona, de vriendin die Yu en Haro in coma hebben achtergelaten op aarde. Nog vreemder: alles wat op aarde gebeurt heeft gevolgen voor de gebeurtenissen in het andere universum en vice versa.
Ingewikkeld allemaal, maar in een film van bijna 2 uur nog redelijk te volgen. Wie wat minder geïnteresseerd is in het verhaal, kan zich vergapen aan de prachtige sprookjesachtige animatie. Mooi kleurgebruik, fantastische architectuur en een soort schoongeveegd middeleeuws decor met blinkende paden en gladde brede wegen. Dat die animaties helemaal in de Ghiblistijl zijn wekt geen verbazing. Hoewel studio Ghibli deze film niet produceerde, maakte zij wel de games waarop de film gebaseerd is.
Qua sfeer, stijl en avontuurlijkheid zit het dus wel goed. Minder geslaagd is het verhaalverloop. De eerste helft van de film wisselen we continue van werelden en van personages. Er zijn spannende scènes, grappige gebeurtenissen en er is zelfs een romantisch intermezzo. In de tweede helft is er van afwisseling geen sprake. Die is volledig gewijd aan de (veel te) grote finale. Een oorlog breekt uit op de nieuwe wereld en er volgt (te) veel wapengekletter en (te) veel uitleg over hoe de vork precies in de steel zit.
Zoals het decor bestaat uit twee totaal verschillende werelden, zo is er ook een wereld van verschil tussen beide filmhelften. Genieten in het eerste deel, te vaak op je klok kijken in het tweede. Voorzichtige aanrader dan maar.
Henny Wouters
Waardering: 3
VOD-release: 16 januari 2020 (Netflix)