Night of the Blood Beast (1958)

Regie: Bernard L. Kowalski | 62 minuten | horror, science fiction | Acteurs: John Baer, Angela Greene, Ed Nelson, Georgianna Carter, Michael Emmett, Tyler McVey, Ross Sturlin

Deze ‘Night of the Blood Beast’ dateert uit de jaren 50 van de twintigste eeuw, een tijdperk waarin de aarde in diverse producties herhaaldelijk lastig werd gevallen door ongenode buitenaardse bezoekers met boosaardige bedoelingen. Dit zorgde voor meerdere geslaagde films. Wellicht veelbelovende vooruitzichten dus wanneer astronaut John Corcoran na contact met een buitenaards wezen besmet naar aarde terugkeert.

De getekende beelden van het naar de aarde neerstortende ruimteschip, de donkere wolken waar het doorheen vliegt en de op de achtergrond aanwezige hemellichamen doen echter direct vermoeden dat er voor deze productie een niet al te hoog budget ter beschikking was. En gezien de op meerdere fronten niet al te professionele vormgeving van de latere gebeurtenissen blijkt dat te kloppen. Niet per definitie een reden om een film als niet of minder geslaagd te beschouwen, maar hier heeft het een en ander duidelijk zijn nadelige gevolgen. Naast de buitenopnamen zijn er slechts enkele en kleinschalige decors en slechts een handvol personages, toch wel opvallend weinig ruimte en personeel voor een dergelijke ruimtebasis. Naast een vooral in de eerste helft te langzaam tempo komen er ook nogal wat merkwaardigheden, onlogischheden en twijfelachtigheden in het verhaal voorbij. De conclusie is al snel dat het een en ander wel met wat korreltjes zout genomen moet worden, vooral wanneer de speciale effecten zich aandienen: de getekende beelden van de parasieten in Corcorans bloed en bovenal de late verschijning van het buitenaardse ‘blood beast’ zelf. Zijn uiterlijk is dusdanig vormgegeven dat het vooral lachwekkend overkomt, evenals de onverwachte gaven waarover het blijkt te beschikken. De licht echoënde stem en de herinneringen die hij van de door hem vermoorde Dr. Wyman heeft overgenomen? De schoenen die het wezen – foutje van de cameraman – draagt? Het zijn zaken die wellicht hun charme hebben en de liefhebbers van al dan niet low-budget pulp/crap films in enige mate kunnen bekoren, maar voor de liefhebbers van het meer serieuze scifi-horrorwerk uit de jaren 50 zal de conclusie gelden dat deze film niet al te overtuigend of indringend overkomt. Iets dat voor wel meer films uit deze jaren geldt, maar te midden van de meer geslaagde films uit deze jaren blijft deze film er aanzienlijk bij achter.

Niettemin komen er in deze productie wel de nodige pluspunten voor waarmee regisseur Kowalski in elk geval zijn film wel sfeervol weet te maken, al zitten er wel enkele clichématigheden tussen. Een afgelegen locatie en om wat voor redenen dan ook het geen contact kunnen maken met de buitenwereld zijn min of meer standaardingrediënten die veelvuldig voorkomen in dit soort producties. Daarnaast maakt regisseur Kowalski, ondersteund door de zwart-wit beelden waarin deze productie is opgenomen, goed gebruik van licht en donker en schaduwen en van herhaaldelijk goed gekozen camerahoeken. Ook komen er de nodige schrikmomenten voor en is er in diverse scènes een geslaagde spanningsopbouw aanwezig. Het voordeel van de kleinschaligheid van de decors is wel dat er ook een geslaagde claustrofobische sfeer tot stand komt. Het zorgt ervoor dat, met op gezette tijden de nodige gepaste achtergrondmuziek en ondanks dat het buitenaarde wezen niet uitblinkt in het maken van slachtoffers, er in elk geval wel een duister achtergrondsfeertje aanwezig is. Alleen jammer dat de onvolkomenheden in deze productie het kwalitatief gehalte ervan teveel omlaag halen om het als een van de betere scifi-horror films uit de jaren 50 te bestempelen.

Niet al teveel opvallend acteerwerk verder, hoewel de beperkingen voor deze film ook meegespeeld zullen hebben. Her en der twijfelachtige of niet al teveel ter zake doende dialogen en herhaaldelijk wat houterig acteerwerk en reacties die niet echt passen bij de ontwikkelingen van het moment. Voor de liefhebbers van science fiction en horror uit de oude doos zijn er niet al teveel bekende namen onder de acteurs en actrices. Het meest bekend is wellicht Ed Nelson die verscheen in meerdere scifi-horrorfilms in deze jaren. Wel aardig werk van Nelson, evenals van Michael Emmett, hoewel de ommekeer van diens personage astronaut John Corcoran in diens houding ten opzichte van het buitenaards wezen wel wat té twijfelachtig overkomt. Verder een paar personages die overbodig lijken of wiens optreden niet echt uit de verf komen. Hetgeen het geval is voor Georgianna Carter die als fotografe vooral als eye-candy aan het verhaal toegevoegd lijkt en voor Angela Greene die als de verloofde van astronaut Corcoran met de emoties in haar spel weinig overtuigend overkomt.

Het bovenstaande zorgt er voor dat deze ‘Night of the Blood Beast’ door zijn onvolkomenheden niet als een hoogvlieger onder de jaren 50 scifi-horrorfilms geldt. Ondanks de pluspunten en een herhaaldelijk geslaagde sfeer op teveel onderdelen van een dusdanig twijfelachtige kwaliteit dat van een overtuigend spanning- of horrorgehalte niet al teveel sprake is. Met alle tekortkomingen weliswaar zijn charme hebbend, maar niet bepaald de moeite waard voor de fans van het meer serieuze of aansprekende ouderwetse scifi-horrorwerk.

Frans Buitendijk