Night Train (2009)

Regie: Brian M. King | 83 minuten | actie, thriller, misdaad | Acteurs: Danny Glover, Leelee Sobieski, Steve Zahn, Matthias Schweighöfer, Takatsuna Mukai, Togo Igawa, Richard O’Brien, Jo Marr, Constantine Gregory, Harry Anichkin, Geoff Bell, Luca Bercovici, Marianne Stanicheva, Dessi Morales, Yana Atanasova Popova

Het zit Steve Zahn en Leelee Sobieski ook niet mee. Werden de twee tijdens hun autorit in ‘Joy Ride’ nog achtervolgd door een moordlustige trucker, in ‘Night Train’ ontdekken ze dat het openbaar vervoer ook geen soelaas biedt als het om veilig reizen gaat. Hadden hun personages maar lering getrokken uit films als ‘Shallow Grave’ en ‘A Simple Plan’, dan hadden ze geweten dat er altijd een zwart randje zit aan een schat die je zomaar in de schoot wordt geworpen. Voor je het weet loopt de zaak gillend uit de hand en stapelen de lijken zich op. En die ben je in een rijdende trein nog niet zo één-twee-drie kwijt, zelfs als je een hakmes tot je beschikking hebt om ze te bewerken tot stukken van handzaam formaat. Bloed vloeit er dus genoeg in de coupés, maar echt eng wil het maar niet worden.

Aan ‘Night Train’ spoort sowieso bar weinig. Verreweg de zwakste schakel is het scenario. Bij vertrek lijkt regisseur en scenarioschrijver Brian King aan te sturen op een ouderwetse film noir of Hitchcockiaanse treinthriller, maar gedurende de rit blijkt dat de filmmaker vroeger iets te vaak naar ‘The Twilight Zone’ heeft gekeken. Hij introduceert een surrealistisch element dat weinig toevoegt aan het verhaal en de geloofwaardigheid om zeep helpt. Tel daar een treinlading vol platte, onsympathieke of bizarre personages bij op (waaronder een vrouw die zo overduidelijk een man is dat je deze onthulling nauwelijks een spoiler kunt noemen) en je houdt een film over die stuurloos naar het einde dendert zonder dat het de kijker erg veel kan schelen.

Danny Glover zou je op zijn oude dag een betere rol toewensen en Steve Zahn (wiens personage is uitgedost met een van de treurigste stropdassen uit de filmgeschiedenis) zat in ‘Joy Ride’ beduidend beter in zijn vel. Alleen Leelee Sobieski weet als hakgraag ijskonijn enigszins de aandacht op zich te vestigen. Om ‘Night Train’ naar goed Amerikaans gebruik een train wreck te noemen gaat wat ver, maar er zijn genoeg films te verzinnen waarin interessantere treinmoorden worden gepleegd.

Paula Koopmans