Niko en de Vliegende Brigade – Niko – Lentäjän poika (2008)
Regie: Michael Hegner, Kari Juusonen | 75 minuten | animatie, avontuur, familie | Nederlandse stemmencast: Georgina Verbaan, Cees Geel, Daniël Bossevain, Chris Zeegers, Urbanus, Herbert Flack, Francesca van Thielen, Els de Schepper Originele stemmencast: Hannu-Pekka Björkman, Kari Hietalahti, Veikko Honkanen, Vuokko Hovatta, Olli Jantunen, Aarre Karén. Risto Kaskilahti, Elina Knihtilä, Tommi Korpela, Jussi Lampi, Minttu Mustakallio, Puntti Valtonen, Juha Veijonen, Vesa Vierikko
Oude formules worden van stal gehaald en we gaan even lekker met zijn allen op herhaling. Gegeven: eigenwijs jochie (pratend rendier in dit geval) gaat, jong en onervaren als hij is, alleen op pad, de boze wijde wereld in. Uiteraard bijgestaan door een stel kleine, vaak grappige wezentjes (een pratende eekhoorn en een pratende wezel dit keer) die hij lekker op zijn gewei kan meedragen. Hè, wat gezellig. En dan worden ze uiteraard door een groep slechteriken belaagd, waarvan de leider voor de duidelijkheid zwart is getekend, met onheilspellende ogen en oh ja, dat zijn dus wolven, helder toch? En het speelt zich allemaal af rond kerstmis, waarbij Santa gered moet worden, hoe origineel!
Pluspunt: geen liedjes, behalve een paar keer functioneel, zoals iedereen ook wel eens een liedje zingt onder de douche, op een feestje of bij de voetbalvereniging. Hoe het ook zij, op het ontbreken van liedjes na, valt Disney weer terug op de dankzij Pixar ontgroeide reputatie van inspiratieloze slijmerigheid. Maar wacht eens even, deze film is helemaal niet van Disney! Huh? Dat kan toch haast niet anders, dit moet Disney zijn!
Het is in ieder geval een Amerikaanse film toch? Over het overwinnen van je onzekerheid, het geloven in jezelf en vertrouwen in elkaar, alles lekker dik aangezet? Amerikaanser kan haast niet. Maar de regisseurs zijn Fins en Deens en de productie is een samenwerking tussen Finse, Deense, Duitse en Ierse filmmaatschappijen en instanties. Toch wordt er Amerikaans gesproken. Voor de duidelijkheid: er bestaat een originele Finse versie, maar die zal buiten Finland noch in de volwassen noch in de kinderversie te zien zijn.
Waarom maakt een Scandinavisch team een zo Amerikaanse film, dat de Weinstein Company het als zodanig herkent en direct de Noord-Amerikaanse distributie voor zijn rekening neemt? Regisseur Kari Juusonen wist in Cannes 2001 nog de Juryprijs in de wacht te slepen voor zijn korte animatie ‘Pizza Passionata’ en maakte in 2007 nog ‘Ugly Duckling & Me’ een grappige en fantasievol getekende variatie op ‘Het lelijke eendje’. Wat heeft hem bezield voor deze productie te tekenen? Dat moet haast wel weer geld zijn, de eeuwige verleider, het nimmer uit te roeien virus dat de halve wereld in zijn ziekelijke greep houdt.
Okay, okay, laten we hem die bak met geld maar gunnen, zodat hij daarmee in de toekomst authentieke animaties kan maken. Dan vergeten we deze film gewoon, ondanks dat het allemaal best goed gedaan is hoor. Het ziet er gelikt uit, het verhaal klopt van a tot z, de muziek is aardig en de juiste snaren worden geraakt. Maar in vredesnaam: bedenk de volgende keer weer eens iets origineels en authentieks, alsjeblieft.
Arjen Dijkstra
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 17 december 2008