No et moi (2010)

Regie: Zabou Breitman | 105 minuten | drama | Acteurs: Julie-Marie Parmentier, Nina Rodriguez, Antonin Chalon, Bernard Campan, Zabou Breitman, Grégoire Bonnet, Guilaine Londez, Eric Valero, Kamel Abdeli, Sophie Accard, Jéromine Chasseriaud, Maurice Bruziaux, Sacha Bayle, Philippe Vessière, Didier Naisse, Fayssal Mekhaleff, Emeline Audren, Laurent Billondeau, Max Piquepaille, Samuel Coulon, Louis Cespédès, François Meynier, Christelle Rigal, Michel Vaudry, Catherine Godeau-Esway, Joëlle Judas, Kevin Delbouis, Romain Di Concetto, Mathieu Di Concetto, Karima Mouchrik, Stéphane Poterlot, Alice Thalamy, Romain Poirel

‘No et moi’ is een film over de ongewone vriendschap die ontstaat tussen de hoogbegaafde Lou en de dakloze No. Het dertienjarige meisje Lou is een beetje een buitenbeentje. Omdat ze op school geen echte vrienden heeft en thuis de sfeer gespannen is door haar depressieve moeder, hangt ze vaak rond op het station om daar de mensen om haar heen te observeren. Op een dag besluit ze niet naar de reizigers te kijken op het station, maar naar de mensen die het station nooit lijken te verlaten. Onder hen is de negentienjarige No, waarover zij een werkstuk gaat maken voor school. Tijdens de interviews die zij hiervoor met haar afneemt raakt zij gefascineerd door de onberekenbare No en kan ze haar moeilijk loslaten. Wanneer No op een gegeven moment geen kant meer op kan, overtuigt Lou haar ouders om haar bij hun in huis te nemen. Er ontstaat een hechte vriendschap tussen de twee meisjes en ook Lou’s ouders gaan zich aan haar hechten. No gaat onderdeel uitmaken van het gezin, maar zal zij haar oude leven volledig kunnen loslaten?

‘No et moi’ is oorspronkelijk een jeugdboek maar deze film overstijgt het niveau van de gemiddelde Carry Slee verfilming. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de dertienjarige Lou, maar dat maakt de film niet onaantrekkelijk voor volwassenen. Ondanks dat het verhaal hier en daar een beetje eenvoudig in elkaar zit, voelt het nergens gekunsteld aan en blijft het altijd geloofwaardig. Met de stad Parijs als achtergrond heeft ‘No et Moi’ een prachtig decor waar de film goed gebruik van maakt.

Maar het sterkste punt van ‘No et moi’ is toch wel het overtuigende spel van de jonge acteurs. Julie-Marie Parmentier is meer dan geloofwaardig als wisselvallige jonge dakloze, zij is de enige acteur onder de daklozen die in de film voorkomen maar ze speelt het levensecht. De jonge Nina Rodriguez die de hoofdrol vervult in de film, speelt haar rol erg mooi en komt heel natuurlijk over. En ook Antonin Chalon, de zoon van regisseuse Zabou Breitman die Lou’s goede vriend en populairste jongen van de school Lucas speelt is de perfecte keuze voor de film, hij is ontzettend sympathiek. Breitman haalt duidelijk het beste naar boven in haar jonge acteurs en speelt daarnaast zelf nog verdienstelijk een kleine rol in de film als Lou’s depressieve moeder.

‘No et moi’ is een erg vermakelijke, lieve en bij vlagen ontroerende film die ook de harten zal veroveren van kijkers die de puberteit al lang zijn ontgroeid.

Sylvia Bakker

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 24 februari 2011