No voy a pedirle a nadie que me crea (2023)

Regie: Fernando Frias | 117 minuten | komedie, thriller | Acteurs: Anna Castillo, Bruna Cusí, Dario Yazbek Bernal, Juan Minujín, Mima Riera, Alba Ribó, Alexis Ayala, Natalia Solián, Ayva Severy, Juan Carlos Remolina, Clara Roquet, Aimar Vega, Carmen Beato, Darío Rocas, Angel Zermen, Berenice Mastretta, Jelen Garcia, Mario De León, Antonia Robolini, Luigi Cerrada, Nat Portnoy, David Saraiva, Ariana Van X, Giovanni Conconi, Ramon Vila, Facu Díaz, Natalia Barrientos, Lisa Reventós, Paula Bertolín, Rosa Rovira, Mar Castañedo, Marc Collado, Laura de la Calera, Ivano Palatucci, Natàlia Planell, Montse German, Fernanda Rivera

Het leven lacht hem toe, de jonge student en aspirant schrijver Juan Pablo Villalobos. Binnenkort vertrekt hij met zijn vriendin Valentina vanuit Mexico naar Barcelona om te studeren. Maar dan gaat het mis. Vlak voor vertrek wordt Juan Pablo via zijn neef het Mexicaanse criminele circuit in gezogen. Hij zal in Spanje moeten gehoorzamen aan de opdrachten die hij krijgt van een crimineel met de curieuze bijnaam ‘De Afgestudeerde’. En zo geschiedt.

Eenmaal in Barcelona wordt stap voor stap duidelijk wat de bedoeling is van de criminelen. Juan Pablo moet via de knappe Laia Carbonell infiltreren in het milieu van haar gegoede en rijke familie. Weigert Juan Pablo, dan gaat zijn eigen familie eraan. En alsof dit nog niet erg genoeg is, dreigt ook de relatie met zijn Valentina op de klippen te lopen.

Wie bovenstaande samenvatting leest zal denken dat we hier te maken hebben met een volbloed thriller. Iets met drugs, politiek en hopelijk wat moordaanslagen. Maar niets is minder waar. ‘No voy a pedirle a nadie que me crea’ is een onwaarschijnlijke blend van drama, thriller, komedie en intellectueel arthousegedoe. Dat laatste zit vooral in de (te) grote rol die literatuur hier speelt en in de vele metalagen. Wie weet dat het hoofdpersonage dezelfde naam heeft als de schrijver van het gelijknamige boek én dat deze hoofdpersoon in de film een boek schrijft met dezelfde titel als de film en dus het boek… die weet genoeg.

De rare mix van genres is zowel de troef als achilleshiel van deze film. Het levert een vermakelijke en soms spannende film op, die steeds intrigeert en visueel vaak prachtig is. Bovendien weet je bij de meer intellectuele sequenties niet altijd even goed wat serieus bedoeld is en wat satirisch, en ook dat verhoogt de pret.

Tegelijk is dit een film die aan zijn eigen bedoelingen ten onder gaat. Omdat de personages meer vehikel zijn dan karakter gaan ze nooit voor je leven, waarbij iedere dramatische wending je koud laat. De allesoverheersende ironie zorgt ervoor dat het lot van de karakters en het verloop van het misdaadverhaal ook maar weinig boeit. Daarmee kent ‘No voy a pedirle a nadie que me crea’ hetzelfde euvel dat je vaker tegenkomt bij Mexicaanse cinema of Mexicaanse literatuur. Ingenieus, clever en vermakelijk, maar ook ongrijpbaar en verrassend oppervlakkig.

Henny Wouters

Waardering: 3

VOD-release: 22 november 2023 (Netflix)