Northanger Abbey (1987)

Regie: Giles Foster | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Katharine Schlesinger, Peter Firth, Robert Hardy, Googie Withers, Geoffrey Chater, Cassie Stuart, Jonathan Coy, Ingrid Lacey, Greg Hicks, Philip Bird, Elvi Hale, Helen Fraser, David Rolfe, Elaine Ives-Cameron, Angela Curran

In 1798 schreef Austen de eerste versie van ‘Northanger Abbey’. Haar boek zou pas twintig jaar later, na haar dood, worden uitgegeven. Iets minder dan een eeuw later werd haar boek verfilmd door de BBC.

‘Northanger Abbey’ is anders dan men zou verwachten van een Austen-verfilming. In verscheidene opzichten.
Allereerst is ‘Northanger Abbey’ van een totaal ander genre dan de rest van haar boeken. Het verhaal focust zich niet zozeer op de romantiek en mannenzoekerij, maar is geschreven in de zogenaamde gothic-stijl. Het verhaal zit vol spanning, geheimen en bevat meer politieke uitspraken dan elk ander Austen boek.

Het verhaal leent zich goed voor film, zeker omdat er bij film net extra elementen kunnen worden toegevoegd die de spanning doen opbouwen. Maar helaas lukt Giles Foster dat niet altijd, hoewel het veelbelovend opent. Het lijkt erop dat hij zijn budget voornamelijk heeft gespendeerd aan de overdadige kostuums (echt niet iedereen liep er zo rijkelijk gekleed bij in die tijd) en de locaties, in plaats van aan goede acteurs en, niet onbelangrijk, degelijke montage-mensen.

Aan de locaties is dus in verhouding veel geld uitgegeven, prachtige shots van Bath komen voorbij. Heel speciaal is dat hij ook het bekende Romeinse badhuis dat daar staat gebruikt heeft genomen en de acteurs dobberen daar rond zoals toen gebruikelijk was. Erg mooi allemaal, maar dat werkt niet als het camerawerk ondermaats is en als de acteurs amateuristisch overkomen. Geen enkele acteerprestatie blijft namelijk hangen.

Voor de film is het verhaal op enkele plaatsen aangepast, zoals het slot. In het boek vraagt Tilney Catherine ten huwelijk uit plichtsbesef, terwijl het in de film het perfecte romantische einde is. Natuurlijk houdt iedereen meer van een goed einde, maar men vergeet zo dat het vroeger allemaal niet zo idyllisch was als tegenwoordig.

Wanneer de kijker er stapsgewijs achterkomt hoe iedereen, vooral de hoofdpersonages, in elkaar zit (al blijft het bij sommigen niet meer dan giswerk) vraagt men zich af waarom Catherine Morland niet eerder is vertrokken uit Northanger Abbey. En omdat de kijker niet weet wat er precies in haar omgaat is het grootste raadsel nog waarom ze, wanneer ze van het familiegeheim af weet, Henry’s huwelijksaanzoek accepteert. Kort gezegd zijn de verhaallijnen niet goed en duidelijk genoeg uitgewerkt.

De achtergrond muziek komt te modern over, maar weet wel de naargeestige sfeer weer te geven. De film, het hele verhaal, is een beetje deprimerend en kent niet echt vrolijke scènes. Dat is weer eens wat anders dan de romantische praatjes van andere films, maar het werkt, in deze film, dus niet.

Met al die goede Austen-verfilmingen die men tegenwoordig kent verwacht men ook veel van deze, al komt de film uit de jaren 80. Maar jammer genoeg lijkt het geheel een beetje afgeraffeld en dit is een van slechtere Austen-verfilmingen die er de afgelopen decennia zijn gemaakt. Dat hij maar 90 minuten duurt is dan ook eerder positief dan negatief.

Tessa Obbens