Nuestro tiempo (2018)

Recensie Nuestro tiempo CinemagazineRegie: Carlos Reygadas | 173 minuten | drama | Acteurs: Natalia López, Phil Burgers, Carlos Reygadas, Maria Hagerman, Yago Martínez, Eleazar Reygadas, Rut Reygadas

Wat maakt een huwelijk, of een liefdesrelatie, goed? Een complexe vraag, met geen eenduidig antwoord. Zoveel mensen, zoveel meningen. Waar het ene stel zweert bij communicatie en openheid, heeft het andere baat bij het elkaar zoveel mogelijk de gang laten gaan. In ‘Nuestro tiempo’, de vijfde speelfilm van gelauwerd cineast Carlos Reygadas, worden de grenzen van een geslaagde liefdesrelatie opgezocht en op de proef gesteld.

De film opent heerlijk landerig met een minuten durend lang vloeiend shot van kinderen in alle leeftijdsgroepen die in en rond een modderig meer hun tijd verdrijven. De kleuters vermaken zich met het spetteren in het water, de iets oudere kinderen praten over hun favoriete schoolvak en roddelen over de oudere kinderen. De jongvolwassenen flirten, drinken, roken en maken lol. Blote ledematen, onbedaarde pret, modder, gierende hormonen, vakantie. Life is good. Er is geen vuiltje aan de lucht in dit bedwelmende Mexicaanse landschap.

Maar niets is natuurlijk minder waar. Op het afgelegen landgoed van Esther en Juan (gespeeld door de regisseur en zijn vrouw) wordt hard gewerkt en hard gefeest. Het stel heeft zich omringd met personeel: boerenknechten, dienstmeisjes en nanny’s. Een soort Downton Abbey, maar dan in Mexico op een stierenboerderij. Esther is een ervaren zakenvrouw, die de ranch met veel passie en kennis leidt. Haar echtgenoot Juan laat veel zaken aan haar over, zodat hij zijn tijd kan spenderen aan het schrijven van poëzie.

Als de Amerikaanse paardendresseur Phil de stierenranch bezoekt, kan hij het echter toch niet nalaten zich met hem te bemoeien. Niet lang daarna wordt duidelijk waarom. Esther gaat met de gringo mee naar de stad en het echtpaar weet van elkaar dat zij vreemd zal gaan met Phil. Juan en Esther hebben een open relatie, maar waar daar voorheen klaarblijkelijk niet zoveel over gezegd werd, wil Juan nu ineens details. Aanvankelijk plaagt Esther hem er nog mee: wil hij soms een beeld in zijn hoofd voor bij het aftrekken?

Je kunt je niet aan de wetenschap onttrekken dat ‘Nuestro tiempo’ een persoonlijke film is voor de filmmaker. Niet alleen speelt zijn vrouw de rol van vreemdgaande echtgenote van zijn filmpersonage, ook zijn kinderen zijn te zien, evenals zijn woning. Toch voelt de film niet aan als voyeurisme, hoewel de hoofdpersoon zich daar zelf wel schuldig aan maakt in een aantal ongemakkelijke en tegelijkertijd ook komische scènes. De dagelijkse beslommeringen op de ranch (een stier valt een geliefd ezeltje aan, de kinderen vertellen over hun schooldag) vormen een scherp contrast met de strubbelingen in het huwelijk.

Die “andere” scènes hebben overigens niet alleen de functie van een gevoel van disharmonie te creëren. De film spat uit elkaar van de symboliek en diepere lagen: zo heeft de openingsscène op het eerste oog niets met de rest van de film te maken, maar vormt het impliciet eigenlijk de basis van wat Reygadas wil zeggen: de verhouding tussen mannen en vrouwen en hoe diepgeworteld dit in ons wezen ligt.

‘Nuestro tiempo’ heeft een speelduur van drie uur, wat op zijn minst uitdagend zal zijn voor de doorsnee kijker, maar wie de tijd wil investeren, wacht een emotioneel en realistisch portret van liefde, lust, jaloezie, macht en verraad. Volwassenen blijken ondanks het verlies van hun onschuld niet zo veel te verschillen van kinderen. Dankzij het beeldschone camerawerk van Diego García (‘Neon Bull’ en ‘Cemetery of Splendour’) – die volop gebruik maakt van de ondergaande zon – zien we betoverende beelden waarbij je mond soms openvalt (het vliegtuig dat landt, waanzinnig mooi). Complimenten ook voor de muziekkeuze, The Carpet Crawlers van Genesis heeft nog nooit zo fijn geklonken.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 3 oktober 2019
DVD-release: 26 februari 2020