Oasis Knebworth 1996 (2021)

Regie: Jake Scott | 111 minuten | documentaire, muziek | Met: Noel Gallagher, Liam Gallagher

Als het tegenwoordig over britpopband Oasis gaat, komen vooral de onderlinge ruzies ter sprake. Met name de broedertwist tussen zanger Liam en gitarist/liedschrijver Noel Gallacher wordt breed uitgemeten. Niet geheel vreemd, omdat hun frequente aanvaringen ten grondslag lagen aan het ogenschijnlijk definitieve einde van de band. Toch is de eenzijdige aandacht voor die schaduwkant wat overdreven, omdat over het hoofd wordt gezien hoe bepalend hun muziek jarenlang geweest is.

Met hun eerste album, ‘Definitely Maybe’ uit 1994, bestormde Oasis acuut de mondiale hitlijsten. In thuisland Engeland kwam het er op nummer 1 binnen en bleef twaalf jaar lang het best verkochte debuutalbum. Wereldwijd werden er zeven miljoen exemplaren van verkocht. Met nummers als ‘Live Forever’ en ‘Supersonic’ brachten ze de nodige frisheid en branie mee. Dik een jaar later bevestigde de band zijn talent met hun volgende album, ‘(What’s the Story) Morning Glory?’. 22 miljoen verkochte cd’s, instant klassiekers als ‘Wonderwall’ en ‘Don’t Look Back in Anger’ en uitverkochte stadions waren het logische gevolg. Hoogtepunt was het optreden op een weiland bij het Engelse plaatsje Knebworth. Gedurende twee dagen in 1996 waren 250.000 bezoekers getuige van een band op zijn best.

25 jaar later verschijnt met ‘Oasis Knebworth’ een uitgebreide registratie van het concert. Alle hits en singles komen stuksgewijs voorbij. En na een kwart eeuw heeft dat vroege werk, met muzikanten die in de vorm van hun leven zijn, weinig aan kracht ingeboet. De raspende, maar zuivere stem van zanger Liam, inclusief de quasinonchalante hangende houding voor de microfoon, de tamboerijn verankerd in zijn rechterhand. De serieuze blikken van Noel, altijd strevend naar perfectionisme op zijn instrument. Hun melodieuze samenzang. Het aantoonbare plezier van de andere bandleden. Hier staat een band vol enthousiasme en zelfverzekerdheid, op de top van hun kunnen (dat ongekende zelfvertrouwen was ze niet vreemd, gezien hun opmerking dat ze in die tijd groter dan God waren).

Beelden van het optreden worden afgewisseld met persoonlijke ontboezemingen van fans, kenners en de band zelf. Die benadering, hoewel het misschien allemaal wat veel is, zorgt ervoor dat je als kijker dichtbij blijft. Ook de tijdgeest wordt goed beschreven. De populariteit van de band kwam niet uit de lucht vallen maar was een reactie op de donkere uitwasemingen van de jaren tachtig. Het was de tijd van optimisme en zelfbewustheid. Die aanvullende, veelal geënsceneerde beelden zijn van een typische jaren 90 MTV-kwaliteit: kleurrijk en snel gemonteerd. Het komt het enthousiasme alleen maar ten goede.

Hoewel Oasis in 1997 met een nieuw album kwam, het degelijke ‘Be Here Now’, werd al snel duidelijk dat de band zijn beste tijd gehad had. De veelvuldige ruzies, veelal het resultaat van overmatig drank- en drugsgebruik, stonden hun live-prestaties in de weg. De gebroeders Gallacher zorgden ervoor dat ze elkaar zoveel mogelijk vermeden. De magie sloop langzaam hun optredens uit. Desinteresse overheerste. Zo modderde de band nog tien jaar door alvorens in 2009 een punt achter de band werd gezet. Het concert dat in ‘Oasis Knebworth’ wordt herbeleefd , toont een band waarin kwaliteit en vreugde voorop staan. Het is een herinnering die het verdient de boventoon te voeren.

Wouter Los

Waardering: 4

Bioscooprelease: 23 september 2021