Olga (2021)

Recensie Olga CinemagazineRegie: Elie Grappe | 85 minuten | drama, sport | Acteurs: Anastasiia Budiashkina, Sabrina Rubtsova, Caterina Barloggio, Théa Brogli, Jérôme Martin, Tanya Mikhina, Alicia Onomor, Lou Steffen, Aleksandr Mavrits, Philippe Schuler, Stéphanie Chuat, Roger Jendly, Pierre Mifsud, Max Rüdlinger, Monika Schätzle

‘Olga’ gaat over een vijftienjarige turnster die tot de top van haar land, Oekraïne, behoort. Alles wijst er op dat ze haar land mag vertegenwoordigen bij het naderende EK. Wie weet mag ze ook meedoen aan de Olympische Spelen. Maar ‘Olga’ speelt zich af in de periode nét voor de Euromaidan, de protesten in 2013 die ertoe leidden dat president Janoekovytsj afgezet werd. Tel daarbij op dat Olga’s moeder een journaliste is, wier werk een doorn in het oog van de regering en diens aanhangers is, en na een mislukte aanslag op het leven van moeder en dochter is het duidelijk dat Olga haar leven niet meer zeker is.

Omdat het meisje een van oorsprong Zwitserse vader heeft (hij is inmiddels overleden), stuurt moeder Ilona haar tienerdochter naar het veilige Zwitserland. Daar verblijft ze bij een gastgezin, dat haar liefdevol opneemt, maar haar verder redelijk vrij laat. Tussen de besneeuwde bergtoppen vindt Olga hier een nieuwe mogelijkheid om goud te winnen. “Het is eigenlijk hetzelfde als thuis, maar dan veel luxer,” vertrouwt ze via een videogesprek haar vriendin, ook turnster, Sasha toe.

Wat niet hetzelfde is als thuis, is de vijandige houding van de overige Zwitserse turnsters naar de nieuwkomer toe. Hoewel Olga een redelijk woordje Frans spreekt, vindt ze maar geen aansluiting bij de jaloerse, door ambitie gedreven andere sporters. Hooguit met de timide Zoé deelt ze een paar momenten die wijzen op een beginnende vriendschap. En ondertussen sijpelen er berichten door over de steeds ernstiger wordende situatie in Kiev.

‘Olga’ is een mengelmoes van een coming-of-age-drama, een politieke thriller en een sportfilm. De authentieke beelden van de demonstraties op het Maidanplein geven de film een documentair karakter, maar ook de adembenemende stunts die de turnsters uithalen op de balk en brug met ongelijke leggers dragen bij aan de realistische uitstraling van de film (de actrices die de rollen van Olga, Sasha, Steffi en Zoé vertolken zijn daadwerkelijk turnsters op hoog niveau). Het titelpersonage is een typische tiener, humeurig, tegendraads, maar tegelijkertijd passioneel over wat haar aan het hart gaat. Je hart breekt als ze voor de zoveelste keer tevergeefs probeert contact te krijgen met haar moeder, die haar werk altijd boven haar dochter lijkt te verkiezen.

Regisseur Elie Grappe heeft met zijn speelfilmdebuut in ieder geval goud in handen, zijn film is de Zwitserse inzending voor de Oscars van 2022. ‘Olga’ won al meerdere prijzen (Cannes, Hamburg, Brussel). Hij filmt de turnscènes op een manier dat je je adem inhoudt: grijpt ze mis, komt ze goed terecht? De strakke speelduur (‘Olga’ klokt 85 minuten) betekent dat er geen scène teveel zit in deze zelfverzekerde film. Grappe balanceert de thema’s politieke onrust en de dromen van een jong meisje alsof hij zelf al jaren op de evenwichtsbalk vertoeft.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 3 februari 2022