Öndög (2019)

Recensie Öndög CinemagazineRegie: Quan’an Wang | 100 minuten | drama | Acteurs: Dulamjav Enkhtaivan, Norovsambuu, Aorigeletu, Gangtemuer Arild

Op de uitgestrekte Mongoolse steppen wonen meer schapen, paarden, koeien en misschien zelfs wolven dan mensen. ‘Öndög’ begint met een nachtelijke rit, waarbij de kijker de steppen ziet vanuit de rijdende auto. Een kudde wilde paarden rent voorbij. Het gras lijkt wel goud in het schijnsel van de koplampen. We horen een paar mannen wat kletsen, en als je passagier in deze auto was zou je door het geschommel van de auto makkelijk in slaap kunnen sukkelen. Pas wanneer in het licht van de auto een naakt lichaam opdoemt, krijg je een idee waar de film heengaat. ‘Öndög’ is echter een behendig gemixte stoofpot van genres: thriller, drama en komedie, zodat je eigenlijk gewoon moet blijven kijken om te weten waar je aan toe bent.

De mannen blijken politieagenten te zijn, het naakte lichaam een vermoorde vrouw. Omdat er wolven nabij zijn en de plaats van misdrijf beschermd dient te worden, schakelt de politie de hulp van een herderin in (er kon geen herder gevonden worden, zegt één van de agenten nog terloops). Haar aanwezigheid komt goed van pas; niet alleen jaagt ze een op het lichaam azende wolf weg door een schot met haar geweer, ook houdt ze de bij het lijk achtergebleven agent gezelschap. Deze jongeman, net achttien, is door zijn meerderen gekozen omdat hij geen vrouw en kinderen heeft (en tussen de regels door lees je dus dat het niet erg zou zijn als hem iets overkomt).

De gevaren zijn namelijk niet gering. Allereerst is het stervenskoud. In een surreële, maar oh zo grappige scène zien we het silhouet van de agent, met prachtig tegenlicht, dansen op muziek van zijn mobiele telefoon, om maar warm te blijven. Dan is er ook nog de wolf. De herderin keert gelukkig terug om de jonge agent warm te houden met een vuur, soep, drank, versieringstips én een ontmaagding (de zijne). Ooit mensen sex zien hebben terwijl een kameel aan het loeien is? Vast niet, maar ‘Öndög’ vult dit hiaat op.

Voor wie verwacht dat ‘Öndög’ (wat ei betekent, de betekenis wordt wel duidelijk) een whodunnit is, komt bedrogen uit. De dader wordt al snel gearresteerd en meegenomen naar het zelfde gebouw waar ook de autopsie plaatsvindt. De film keert dan niet meer terug naar de anoniem blijvende vrouw (al wordt er wel een korte uitleg gegeven waarom zij aan zo’n ongelukkig eind is gekomen), maar volgt de herderin in haar dagelijkse beslommeringen. Ze heeft een aanbidder, die maar blijft hameren op het feit dat ze nu eindelijk eens moet trouwen en een gezin moet stichten. Ze hapt niet, maar toch roept ze steeds zijn hulp in: wanneer een schaap gevild moet worden of wanneer een koe moet kalven. Hoe het met de jonge agent na de bewuste nacht vergaat, zien we ook, hij probeert zijn wolvenblik uit op een stagiaire, met succes.

Ja, ‘Öndög’ is traag en de verhaallijn meandert erop los, maar het inkijkje in de levens van deze mensen is zo uniek en de natuuropnamen zó fraai, dat je jezelf echt tekort doet als je niet vanuit je warme omgeving een virtueel bezoek brengt aan het koude Mongolië van Wang Quan’an.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 27 augustus 2020