One Day Like Rain (2007)
Regie: Paul Todisco | 90 minuten | drama, science fiction | Acteurs: Samantha Figura, Marina Resa, Jesse Eisenberg, Trevor Zacharias, Dylan Kussman, Marisa Petroro, Dalton Leeb, William Benz, Steven Sprung, Alec Nemser, Becky Stark, Kurly Cue, Christine Haeberman, Maneesh Madahar, Tamlin Hall, Maria Todisco, Claudio Brescia, Max Futema, Jarome Hollingsworth, Jamie Hope, Keldine Hull, Patrick Janelle, Lidiya Korotko, Liz Lorie, Bernardo Moller, Diane Nesley, Harret New, Tarrah New, Colin Niselman, Jessie Ober, Alec Palchikoff, Jessica Provencher, Ivonne Quinteros, Bria Roberts, Mikul Robins, Alejandro Salomon, Stas Tagios, Jamin Wass
Poëzie is kunst, ook als je de boodschap niet begrijpt. In ‘One Day Like Rain’ komt poëzie voor, maar ook de film zelf is als een gedicht waar je nauwelijks iets van begrijpt. De interpretatie is aan de kijker en maker Paul Todisco schotelt zijn publiek geen hapklare maaltijd voor. Je zult zelf naar eigen smaak ingrediënten toe moeten voegen. Het levert een bijzondere kijkervaring op, waarin elke scène tegelijkertijd alles- maar ook nietszeggend is. Met een voorliefde voor Lynch en een snufje ‘Donnie Darko’ kom je al een heel eind. Het visuele aspect van ‘One Day Like Rain’ voert de boventoon en al is de bedoeling van de scènes niet altijd duidelijk, ook kijkers die de film uiteindelijk niet weten te waarderen, zullen moeten toegeven dat de scène met het lege frisdrankflesje dat over straat rolt van een dichterlijke schoonheid is. Ook de scène vanuit Gina’s gezichtspunt met het blikje op haar voorhoofd terwijl ze naar de maan kijkt is creatief. Todisco neemt ruim de tijd voor zijn beeldtaal en schroomt niet om seconden lang te focussen op insecten, vogels en andere bewoners van het bos.
De bloedmooie vriendinnen Gina en Jen(nifer) vervelen zich te pletter in een dure buitenwijk van Los Angeles, wat maar weer eens aangeeft dat geld niet gelukkig maakt. Op een dag heeft Gina een openbaring. Ze beseft ineens hoe ze de wereld met haar zeven biljoen inwoners moet redden. In een lokale hobbywinkel schaft ze een aantal “mijn eerste scheikundeles” dozen aan en gaat in de garage aan de slag. Vader en moeder zijn afwezig, dus dat komt mooi uit. Waar Gina precies de mensheid van moet redden, laat Todisco in het midden, evenals de wijze waarop zij haar inzicht verkregen heeft. Ook de rol van de bizarre groep in het bos blijft onduidelijk.
‘One Day Like Rain’ is vooral een visueel festijn, met scènes die zo mooi zijn dat het bijna pijn doet. De dromerige hallucinerende sfeer gaat onder je huid zitten en daardoor laat de productie je voorlopig niet meer los. De kijker wordt continu geprikkeld om zelf actief deel te nemen aan de film. Soms wordt dit de kijker wel erg moeilijk gemaakt, wanneer er bijvoorbeeld onderwerpen aangesneden worden, die buiten de beleving van de kijker hun oorsprong blijken te hebben en ook voortgezet worden zonder dat het publiek daarvan in kennis wordt gesteld. Het blijft erg cryptisch en vaag allemaal, en een tweede of zelfs derde keer herkijken is geen overbodige luxe. Voor mensen die een klaargestoomd gerecht willen is ‘One Day Like Rain’ wellicht minder geschikt, maar voor liefhebbers van Lynch en zweverige tienerdrama’s is ‘One Day Like Rain’ zeker het proberen waard.
Monica Meijer