One Last Ride (2003)

Regie: Tony Vitale | 88 minuten | drama | Acteurs: Patrick Cupo, Robert Davi, Chazz Palminteri, Anita Barone, Jack Carter, Joe Marinelli, Mario Roccuzzo, Tracey Walter, Tony Lee, Lana Parrilla, Candice Azzara, Charles Durning, Josh Hutcherson, Annie Abbott, Ossie Beck, Claire Kupchak, Martin Morales, San San Tran, Ramon Sison, Sonya Eddy, Ira Katz, Ryan Baylor, Tony Ruiz, Dustin Scheetz, Brian David, Fabrizio Wiederkehr

Patrick Cupo heeft weinig hoogstandjes op zijn palmares staan. Hij is een acteur die hoofdzakelijk in B-films en televisieseries acteert. Zijn grootste claim to fame is de film ‘One Last Ride’ (2003), naar het gelijknamige – door hem geschreven – toneelstuk dat een bescheiden succes werd. Het centrale personage, Michael, kent hij door en door. Niet alleen omdat hij hem zelf gecreëerd heeft, maar ook omdat hij in de toneelversie al in diens huid kroop. In ‘One Last Ride’ draait het om Michaels gokverslaving, die hij van zijn vader (Robert Davi) geërfd heeft. Michaels grootste zwakte zijn de renpaarden. Aan het begin van ‘One Last Ride’ zien we hoe hij al zijn bezit kwijtspeelt na een slecht geplaatste weddenschap. Het is het begin van een problematische week, waarin hij niet alleen zijn huwelijk op het spel zet, maar ook zijn baan kwijtraakt. Bovendien wil zijn geheimzinnige geldverstrekker Tweat (Chazz Palminteri) nu wel eens terugbetaald worden.

Michael heeft zijn jonge, hoogzwangere vrouw Gina (Anita Barone) niet op de hoogte gebracht van zijn enorme verlies op de renbaan. Sterker nog, zij is in de veronderstelling dat hij het gokken eindelijk van zich af heeft gezet, zeker nu hij voor het eerst vader wordt. Michael houdt zijn groeiende schuldenlast dan ook angstvallig voor haar geheim. De problemen stapelen zich op, als zijn baas (Charles Durning) erachter komt dat Michael dure stoffen achterover gedrukt heeft om de volle winst op te strijken en zichzelf zo uit de financiële nesten te werken. Dat hij daardoor zijn baan kwijt is, durft Michael ook al niet aan zijn vrouw te vertellen. Hij is er namelijk nog altijd van overtuigd dat hij die ene grote klapper zal maken op de renbaan, waardoor hij al zijn problemen achter zich kan laten. Maar Tweats geduld raakt op; hij grijpt naar heftigere middelen om Michael ervan te overtuigen dat hij zich niet langer aan het lijntje laat houden…

Films over (gok-) verslaving hebben we al vaker gezien. ‘One Last Ride’ mist een originele invalshoek en volgt in feite de veilige paden. De film is dan ook behoorlijk voorspelbaar, al is de finale minder rooskleurig dan vooraf gevreesd mocht worden en dat valt te prijzen. Cupo en regisseur Tony Vitale kozen voor een karaktergedreven plot, waardoor de nadruk ligt op het persoonlijke drama van Michael. Het probleem is echter dat we niet echt overtuigd worden door Cupo in de hoofdrol. Hij komt wat gelaten over. Als hij beweert zijn leven te willen beteren maar het moeilijk vindt om het gokken achter zich te laten, zou je een heftige interne strijd willen zien, zou je hem verscheurd willen zien worden door zijn tegenstrijdige emoties. Cupo toont niet van dat alles. Hij blijft vlak en kleurloos en we moeten maar aannemen dat hij datgene wat hij zegt ook daadwerkelijk voelt. Het subplotje rond zijn overleden vader (in geestverschijning), die hem achtervolgt en hem niet bepaald helpt zijn problemen te overwinnen, komt daardoor ook niet echt uit de verf. Ondanks het feit dat voor deze rol Robert Davi werd ingeschakeld.

Tegenover een matte hoofdrolspeler staan gelukkig wel aardige bijrolacteurs. De altijd sterke Charles Durning bijvoorbeeld, waarvan we helaas veel te weinig zien, spat van het scherm en ondanks dat de ‘vijandenrol’ wat magertjes is uitgewerkt, is het fijn dat we Chazz Palminteri in de huid van Tweat zien. Anita Barone is ook aardig in de rol van Michaels hoogzwangere echtgenote (je snapt alleen niet wat ze in die kleurloze kerel van d’r ziet…). De redelijke tot goede acteerprestaties kunnen echter niet verbloemen dat ‘One Last Ride’ kwalitatief duidelijk tekort schiet. Het verhaal is aannemelijk en realistisch, maar tegelijkertijd ook gewoontjes en vlak. Ook visueel weet de film nergens te verrassen. Het is het lot van ‘One Last Ride’: de film is zeker niet slecht, maar wordt nergens echt bijzonder.

Patricia Smagge