Orgy of the Dead (1965)

Regie: Stephen C. Apostolof | 92 minuten | horror, erotiek | Acteurs: Criswell, Fawn Silver, Pat Barrington, William Bates, Mickey Jines, Barbara Nordin, Bunny Glaser, Nadejda Klein, Coleen OBrien, Lorali Hart, Rene De Beau, Stephanie Jones, Dene Starnes, Louis Ojena, John Andrews, Edward Tontini, William Bonner, Rod Lindeman, John Bealey, Arlene Spooner

Deze ‘Orgy of the Dead’ uit 1965 is van de hand van regisseur Stephen C. Apostolof, die hiervoor heeft samengewerkt met Edward D. Wood Jr. Jawel, dezelfde Ed Wood die twee jaar na zijn dood werd uitgeroepen tot slechtste regisseur aller tijden. Wood schreef het verhaal voor Apostolofs film en dat is duidelijk te merken aan de ontwikkelingen die zich erin voltrekken.

Ondanks dat Apostolof al op de hoogte was van de kwalitatief weinig hoogstaande films van Wood koos hij voor een samenwerking met hem omdat hij aangetrokken werd door het feit dat er veel dansers in zaten en het een relatief goedkope produktie was. Verwacht op grond van de veelbelovende maar misleidende titel niet allerlei pornografische taferelen want de ‘orgy’ bestaat eruit dat een tiental vrouwelijke uit het graf opgestane strippers bijna volledig naakt op verschillende soorten achtergrondmuziek erotische dansen moeten uitvoeren om de Emperor te bewijzen dat ze het waard zijn in de rijen der ondoden opgenomen te worden. We krijgen een Indiaanse dans, een skeletdans, een katdans, een slavendans, een Mexicaanse dans, een zombiedans en diverse andere dansen voorgeschoteld. Qua tijdsbestek maken de elkaar opvolgende dansen ook het grootste deel van de film uit. Sex sells zal de achterliggende gedachte van de heren geweest zijn en het flinterdunne verhaaltje is dan ook niet veel meer dan een excuus om tijdens de uitgevoerde dansen de rondingen van de vrouwelijke strippers vanuit diverse hoeken uitgebreid en al dan niet in close-up in beeld te brengen. Het zal de liefhebbers van vrouwelijk schoon zonder meer behagen maar kan niet verhullen dat deze productie wat dit betreft te vaak en te langdurig in herhaling valt waardoor, alle vrouwelijke schoonheid ten spijt, de verveling herhaaldelijk kan toeslaan.

Ook is deze ‘Orgy of the Dead’, hoewel Wood zich in zijn verhalen voor eerdere films al van het nodig vrouwelijk naakt had bediend, een duidelijke voorbode van de pornografische films die hij in later jaren maakte. In even zo grote mate zijn echter de invloeden van zijn eerdere werk, de horrorfilms die hij maakte, erin te onderkennen. Wood heeft in zijn verhaal een aantal gebeurtenissen opgenomen die tussen de diverse dansen de nodige huiver bij de kijker moeten oproepen. Daartoe speelt het hele gebeuren zich allereerst bij nacht af op een begraafplaats. Mistnevels, her en der verspreid liggende schedels, donkere bomen en struikgewas op de achtergrond… het is in elk geval een mooie en sfeervolle omgeving om het een en ander zich te laten voltrekken. Eenmaal uit hun graf opgestaan hebben ‘The Emperor of the Night’ en zijn Empress een handvol dienaren tot hun beschikking waaronder ook een pratende mummie en een weerwolf zijn te rekenen. Reden genoeg dus om de kijker bezorgd te laten zijn over het lot dat de gevangen genomen Bob en Shirley wacht. Maar de te twijfelachtige uitwerking van de gebeurtenissen zorgt ervoor dat er weinig te huiveren valt. De dreiging die er van de Emperor en zijn eega uitgaan blijft te langdurig beperkt tot loze bedreigingen omdat ‘…the time is not yet right that they should join with us…’. Ook komen de weerwolf en de mummie door hun herhaaldelijk komisch bedoeld gedrag niet bepaald schrikwekkend over. Daarnaast zijn er nog wat andere onvolkomenheden aan te wijzen. Houterig acteerwerk van alle betrokkenen, tal van twijfelachtige handelingen, onzinnige dialogen en onbenullige uitspraken, weinig overtuigende make-up bij de diverse acteurs en wat miserabele speciale effecten. Voeg daar niet al te vakkundig camerawerk en wat goedkope decors aan toe en de horrorgeoriënteerde aspecten van deze film leveren, zoals dat trouwens voor de meeste van Woods horrorwerkjes geldt, weinig engs op. Iets waar ook de ijselijke kreten van Shirley en de dreigende blikken die de Empress in de camera werpt niet veel aan kunnen veranderen.

Kwalitatief gezien een niet bijster hoogstaand werkje, dit product van de samenwerking tussen Apostolof en Wood. Apostolof heeft dit ook beseft en is er niet afkerig van om, in al zijn oprecht respect voor Wood overigens, wat dit betreft het een en ander aan Wood toe te schrijven: “… with all due respect to Eddie… he was a talented man… but his talent was definitely not in direction… he had no concept…’. Aangaande deze ‘Orgy of the Dead’ in het bijzonder meldt Apostolof dat ‘… I made Eddie the production manager… Wood wrote the script… I was concerned with the actual aspects of the dancers… I didn’t pay very much attention to the dialogue… I was not aware of the style… typical dialogue of Eddie….” Er zal ongetwijfeld de nodige waarheid achter Apostolofs woorden schuilgaan, maar het komt over als een toch wat te makkelijke manier om Wood teveel verantwoordelijk te houden voor de tekortkomingen die aan deze productie te onderkennen zijn.

Hoe het ook zij, Woods invloeden zijn in deze ‘Orgy of the Dead’ wel onmiskenbaar aanwezig. Het zorgt er tevens voor dat, zeker voor de Wood-fans, ook deze productie is aan te merken als een film die met of juist door al zijn tekortkomingen toch de moeite waard is. In zekere zin in meerdere opzichten weer zo slecht dat het leuk wordt. En voor de liefhebbers van vrouwelijk schoon geldt dat ze, hoewel iets te overdadig wellicht, in elk geval op hun wenken bediend worden. Een productie die in meerdere opzichten niet veel om het lijf heeft, maar die wel het nodige vermaak te bieden heeft.

Frans Buitendijk