Orphan: First Kill (2022)

Recensie Orphan: First Kill Cinemagazine Regie: William Brent Bell | 98 minuten | thriller, horror | Acteurs: Isabelle Fuhrman, Julia Stiles, Rossif Sutherland, Hiro Kanagawa, Matthew Finlan, Samantha Walkes, David Lawrence Brown, Lauren Cochrane, Gwendolyn Collins, Kristen Sawatzky, Jeff Strome, Andrea del Campo, Alec Carlos, Alicia Johnston, Liam Stewart-Kanigan

‘Orphan: First Kill’ is de prequel van ‘Orphan’ (2009) en beschrijft deels de achtergrond van Esther, een moorddadige psychopaat die bij een gezin terechtkomt en daar huishoudt. Isabelle Fuhrman, die ook in 2009 de rol van Esther vertolkte, is weer terug in haar rol waarbij verschillende technieken zijn gebruikt om haar op een kind te laten lijken. Ze was namelijk al 23 jaar oud toen de film werd gemaakt. Geregisseerd door William Brent Bell (‘The Devil Inside’, ‘The Boy’) is de cast aangevuld met Julia Stiles, Rossif Sutherland en Matthew Finlan. Alhoewel ‘Orphan: First Kill’ verrast met een onvoorspelbaar verhaal, is het acteerwerk matig en de uitvoering slordig. Binnen een onvoorspelbare context is het in de details toch een uitgekauwd en cliché geheel.

Het verhaal speelt zich af in 2007 en begint in een Estische psychiatrische inrichting waar Leena Klammer (Isabelle Fuhrman), een vrouw van 31 met een groeistoornis, is opgesloten. Vanwege haar groeistoornis lijkt ze op een meisje van 9 en misbruikt dit ook voor haar kwaadaardige doeleinden. Ze ontsnapt via een ingehuurde therapeut uit de inrichting en komt in diens huis terecht. Hier zoekt ze in een database naar vermiste kinderen. Ze vindt er eentje op wie ze lijkt, Esther Albright, die vier jaar geleden als vermist is opgegeven. Ze doet zich als Esther voor en komt zo terecht bij de familie Albright, in Connecticut, Verenigde Staten. Alhoewel het gezin in eerste instantie erg blij is, worden er al snel inconsistenties opgemerkt, en dan vooral door Tricia (Julia Stiles), Esthers moeder. Ook de therapeut (Samantha Walkes) die verkennende gesprekken voert met Esther heeft twijfels, ook al kan ze de vinger er niet op leggen wat er niet klopt. De enige persoon, die totaal opgaat in de terugkeer van Esther, is haar vader, Allen. Hij heeft vier jaar lang gerouwd om het verlies van zijn dochter en leeft nu, met haar terugkomst, weer helemaal op. Echter, de vrede blijft niet lang bewaard. Er worden zaken onthuld die het daglicht al lang niet konden verdragen.

Het verhaal, alhoewel best cliché, bevat een aantal elementen die het overdenken waard zijn. Het gaat dan over kwaadaardigheid en wat dit eigenlijk betekent. Wanneer we aan slechte mensen denken, hebben we hier een standaardbeeld bij. Dit beeld is ook waar filmmakers mee spelen. Echter, er is ook een andere vorm van kwaadaardigheid die we vaak zien maar niet herkennen omdat deze schuilt achter het masker van het alledaagse. Het schuilt achter sociaal etiquette, parfum en schijnbare respectabiliteit. In ‘Orphan: First Kill’ wordt dit aspect mooi naar voren gebracht.

Alhoewel ‘Orphan: First Kill’ verhaaltechnisch leuke elementen bevat, is het op microniveau voorspelbaar. Ook de productie is van een kwaliteit die je typisch bij B-films tegenkomt. In het acteerwerk is ook niet echt energie te bespeuren. Natuurlijk, alles wat in een slasherfilm moet gebeuren, gebeurt ook, maar de uitvoering is zielloos. Mechanisch. Het leek alsof de acteurs geen zin hebben om te acteren en het dus maar eventjes snel doen. Julia Stiles (‘Save The Last Dance’, ‘The Bourne Identity’-reeks) is de enige die het aardig doet. Echter, vanwege het smalle acteerspectrum dat voor de acteurs is bepaald, komt hier ook niet veel van terecht. Verder zitten er veel scènes in die een aanslag doen op de geloofwaardigheid, waarbij sommige situaties te gemakkelijk of te simpel worden opgelost. Er wordt te gehaast en te slordig naar een bepaald punt toe gewerkt waarbij de kijker geen gelegenheid krijgt om in de flow van de film te komen. Wat wel mooi is gelukt is hoe ze met weinig digitale technieken Isabelle Fuhrman jonger en kleiner hebben doen overkomen dan ze in werkelijkheid is. Het is niet storend, maar zelfs geloofwaardig.

‘Orphan: First Kill’ bevat verhaaltechnisch leuke elementen, maar het uiteindelijke resultaat is best matig. Sommige scènes zijn niet overtuigend en het acteerwerk is storend. De film voelt gehaast aan waardoor je niet het gevoel krijgt goed in de film te komen. Zelfs voor gretige horrorfans is ‘Orphan: First Kill’ hooguit een geeuw waard. Het moet wel toegegeven worden dat de film een verrassing bevat die gewaardeerd zal worden.

Gerold Kort

Waardering: 2

Bioscooprelease: 1 september 2022
VOD-release: 16 december 2022 (Pathé Thuis)