Otis (2008)

Regie: Tony Krantz | 96 minuten | horror, thriller, komedie | Acteurs: Bostin Christopher, Ashley Johnson, Daniel Stern, Illeana Douglas, Kevin Pollak, Jere Burns, Jared Kusnitz, Tarah Paige, Burt Bulos, Angelo Custino, Ellie Gerber, Brett Golov, Ashley Greene, David Hill, Lawrence Hilton-Jacobs, Gary Kraus, Jamie McBride, Shenita Moore, Nicole Nogrady, Tracy Scoggins, K.T. Thangavelu, Kristen Trucksess, Yoda Ushery

‘Genre: horror’, staat op de dvd-hoes van ‘Otis’ vermeld. Eigenlijk past de film niet echt tussen de schappen met gewelddadige slashers. Het hokje ‘horrorkomedie’ komt het dichtst in de buurt, alleen bloederig wordt de film maar zelden en echt lachen geblazen is het met ‘Otis’ ook nooit.

Het verhaal draait om Otis Broth; een alleenstaande veertigjarige pizzabezorger. Z’n broer Elmo (Kevin Pollak, ‘The Usual Suspects’) kaffert hem voortdurend af. Niet alleen vanwege Otis’ carrièrekeuze, maar ook om die keer dat zijn broer hem betrapte terwijl hij aan het ondergoed van Elmo’s vrouw Kim snuffelde.

Otis’ liefde voor de vrouw van z’n broer gaat ver. Zo ver zelfs dat hij tienermeiden van straat plukt, ze in een kamer opsluit en vervolgens omdoopt tot ‘Kim’. Hij houdt ze net zolang vast totdat de dames bereidt zijn het spelletje van Otis mee te spelen; namelijk z’n date zijn naar het high school prom. Want het schoolbal is destijds aan de weinig sociale Otis voorbijgegaan.

De dames zijn begrijpelijkerwijs niet erg gecharmeerd van dit voorstel. Vluchtpogingen lopen echter keer op keer dodelijk af, zo blijkt uit nieuwsberichten op tv over een seriemoordenaar, die ook de huiskamer van de familie Lawson bereiken. Maar ook dit gezin laat wel eens pizza bezorgen en zo krijgt Otis zijn nieuwe ‘Kim’ in het vizier: dochter Riley in huize Lawson.

De FBI wordt ingeschakeld om dochterlief op te sporen, maar zodra je agent Hotchkiss in actie ziet, vraag je je af hoe hij ooit een baan bij het Federal Bureau of Investigation heeft weten te bemachtigen. Het levert wel de grappigste scènes in ‘Otis’ op.

Uiteindelijk weet Riley zelf te ontsnappen van haar bizarre date met Otis. Terwijl Hotchkiss zich vermaakt met het irriteren van mensen met een laserlampje, belt Riley haar gezin met een telefoon buiten een supermarkt. In plaats van de politie de zaak te laten afhandelen, nemen de Lawsons het heft in eigen handen. Wraak op Otis; dat is wat ze willen. Wat volgt is een ongelukkige – en onwaarschijnlijke – samenloop van omstandigheden, waarbij niet Otis maar broer Elmo het moet ontgelden in een martelsessie die uit de toon valt in een verder vrij tamme horrorkomedie.

Door deze actie is de familie Lawson geen haar beter dan de ontvoerder van hun dochter. Riley kon het tenminste nog navertellen. Vind je het als kijker wel best dat Otis ook eens een naaste verliest, of gun je hem revanche na de moord op zijn broer? De vraag is eerder: interesseer je je dusdanig in de personages dat het je ook maar iets kan schelen hoe de film afloopt? Eén scène waarin een melodramatisch pianodeuntje klinkt terwijl Otis droevig voor zich uit staart, zorgt er in ieder geval niet voor dat je zijn kant kiest.

De film kabbelt anderhalf uur voort, terwijl de kijker constant op foute hits uit de jaren tachtig wordt getrakteerd; de jaren waarin Otis high school doorliep. Deze cheesy soundtrack draagt bij aan de flauwe sfeer in de film, die ook veroorzaakt wordt door het feit dat het nooit echt spannend of grappig wordt.

En voordat je het weet rolt de aftiteling over het scherm. Met het abrupte einde wilden de filmmakers waarschijnlijk net als met de film zelf origineel uit de hoek komen. Maar de slotscène zorgt net als het eindproduct slechts voor gefronste wenkbrauwen.

Wouter Westerhof