Otto is een neushoorn – Otto er et næsehorn (2013)

Regie: Kenneth Kainz | 76 minuten | animatie, komedie, familie | Nederlandse stemmencast: Hero Muller, Hetty Heijting, Huub Dikstaal, Ilse La Monaca, Joey Schalker, Leo Richardson, Lottie Hellingman, Lucas Dietens, Marjolein Algera, Melise de Winter, Pepijn Koolen, Rob Teuwen

Na ‘Orla de kikkerslikker’ (2011) en ‘Pudding T’ (2012) vormt de Deense animatiefilm ‘Otto is een neushoorn’ (2013) het slotstuk van een bijzonder leuke trilogie. Al deze films, die overigens prima afzonderlijk te kijken zijn, zijn gebaseerd op kinderboeken van Deense kinderboekenschrijver Ole Lund Kirkegaard (1940-1979). De kenmerkende animatiestijl vergt even wat gewenning, zeker als dit de eerste kennismaking met een van de films uit de trilogie is. De animatie-afdeling heeft namelijk geen moeite gedaan om de personages realistisch over te laten komen. Het zijn meer karikaturen, met gekke neuzen, ogen die te dicht bij elkaar staan en raar sprieterig haar. De dikke mensen zijn zo enorm dat een normaal geproportioneerd figuurtje er minstens tien keer uit kan. Baardstoppels en overige lichaamsbeharing zijn door middel van dikke strepen weergegeven. Ook de omgeving ziet er apart uit: de huizen hebben een gekke vorm: sommige lijken bol te staan van hetgeen zich er binnen afspeelt. Rechte lijnen zul je er in ieder geval niet aantreffen. Door het schitterende kleurgebruik doet het dorpje waarin ‘Otto is een neushoorn’ zich afspeelt echter wel lekker Scandinavisch aan, wat het fijne zomervakantiegevoel dat de film je geeft vergroot.

De held van ‘Otto is een neushoorn’ is Topper, een jongetje dat samen met zijn moeder op de bovenste verdieping van een gebouw woont. Onderin het gebouw zit het café van de vader van zijn beste vriend Hugo. Het is zomervakantie, maar hoewel je zou verwachten dat Topper daar blij van wordt, vindt hij het maar saai. Ze gaan namelijk niet op vakantie, zoals veel van zijn klasgenootjes. Topper mist zijn vader, die zeeman is, vreselijk. Op school wordt hij zelfs gepest: de kinderen zeggen dat zijn vader helemaal niet bestaat. Dan is hij ook nog verliefd op Sille, een leuk meisje die uitgerekend vandaag haar verjaardag viert. Topper mag wel komen op haar feestje, maar dan moet hij wel een bijzonder cadeau meenemen.

Wanneer Topper in de natuur een potlood vindt, blijkt het een magisch potlood te zijn. Wat je er mee tekent, verdwijnt na een tijdje. Om dat te bewijzen aan de ongelovige Hugo (die van zijn vader te horen heeft gekregen dat alle potloden hetzelfde zijn) tekent Topper in de woonkamer een gigantische neushoorn op het behang. Als de jongens even later gaan kijken, is de muur inderdaad weer leeg. Maar er staat wel een neushoorn in de kamer! Het grote gele (!) dier, dat ze al snel Otto noemen (naar Hugo’s vader), is nogal hongerig en dat betekent slecht nieuws voor de meubels in het huis van Topper. Of eigenlijk is dat beroerd voor het hele gebouw…

Het fantasievolle verhaal lijkt in eerste instantie wat eenvoudiger dan dat van ‘Orla de kikkerslikker’ en ‘Pudding T’, maar ook ‘Otto is een neushoorn’ heeft meer in zich dan je aanvankelijk vermoedt. Dat blijkt uit de ontroerende scène waarin Topper meer te weten komt over zijn vader, die later in de film zijn opwachting maakt. Ook de scène waarin Topper zijn ouders vertelt over hoe Otto tot leven is gekomen is subliem. Eenzaamheid en fantasie, angst voor het onbekende, vriendschappen tegen alle vooroordelen in, het komt allemaal aan bod in deze vindingrijke animatiefilm, waarin de emoties overtuigen. De humor is heerlijk subtiel. ‘Otto is een neushoorn’ is genieten voor jong en oud.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 november 2013
DVD-release: 10 oktober 2014