Ouija: Origin of Evil (2016)

Recensie Ouija: Origin of Evil CinemagazineRegie: Mike Flanagan | 99 minuten | horror, thriller | Acteurs: Annalise Basso, Elizabeth Reaser, Lulu Wilson, Henry Thomas, Parker Mack, Halle Charlton, Alexis G. Zall, Doug Jones, Kate Siegel, Sam Anderson, Chelsea Gonzalez, Lincoln Melcher, Nicholas Keenan, Michael Weaver, Ele Keats, Eve Gordon, Chad Heffelfinger, Nina Mansker, John Prosky, Lin Shaye

Zoals de titel al doet vermoeden is deze film een prequel op de in 2014 uitgebrachte griezelfilm ‘Ouija’. Die film rondom het gelijknamige en fameuze geestenoproepbordspel was een matige horrorexercitie die door een groot deel van het internationale filmgilde slecht werd ontvangen. Maar omdat de film het op financieel en commercieel gebied wel aardig deed, werd er toch ruimte en geld vrijgemaakt voor een tweede deel.

‘Ouija: Origin of Evil’ speelt zich af in 1967, een hele poos dus voor de eerste Ouija-film. We maken kennis met Alice Zander, een weduwe en moeder van twee dochters. Om op financieel vlak het hoofd enigszins boven water te kunnen houden, organiseert Alice nepseances waarbij haar twee meiden heimelijk hun assistentie verlenen. Dat gaat een tijdlang goed, tot Alice een ouijabord koopt om het geveinsde contact met gene zijde nog van wat extra geloofwaardigheid te voorzien. Maar Lulu, de jongste dochter des huizes, komt via het bord al gauw daadwerkelijk in contact met het bovennatuurlijke en wordt een doorgeefluik voor spirituele krachten die eerst onschuldig lijken, maar langzamerhand een meer malicieuze verschijningsvorm aannemen. Wanneer het gezin volop gaat experimenteren met het geheimzinnige nieuwe kleinood, weet de ervaren horrorkijker al hoe laat het is. De geestenwereld blijkt reëler en een stuk gevaarlijker te zijn dan het eenoudergezin ooit had kunnen vermoeden…

Het wordt al vrij vroeg in de film duidelijk dat ‘Ouija: Origin of Evil’ een stuk beter is dan zijn vermaledijde voorganger. Er is duidelijk meer aandacht besteed aan het verhaal en de uitdieping van de hoofdpersonages. Ook het acteerwerk is een stuk beter te pruimen dan het vaak plichtmatige gepruts dat we in ‘Ouija’ voorgeschoteld krijgen. Zeker de piepjonge Lulu Wilson doet het goed als Doris Zander. Ze weet een interessant personage neer te zetten dat je, zeker als minder habiele horrorkijker, geregeld de stuipen op het lijf zal jagen. De kundige camera-arbeid en het prima regiewerk van Mike Flanagan (die ook het verdienstelijke ‘Oculus’ op zijn naam heeft staan) draagt zeker bij aan het authentiek aandoende tijdsbeeld en het lekker naargeestige sfeertje dat de film ademt.

Op thematisch en narratief vlak biedt ‘Ouija: Origin of Evil’ weinig nieuws onder de zon. Het katholicisme, een getroebleerd gezin zonder vaderfiguur, een huis met een duister verleden, ontluikende seksualiteit, het zijn onderwerpen die wel vaker terugkomen in griezelfilms met een psychologisch zwaarmoedig randje. De originaliteitsprijs sleept ‘Ouija: Origin of Evil’ dan ook niet in de wacht. Dat neemt niet weg dat de makers wel gewoon een solide, bij tijd en wijle zelfs stijlvolle spookprent hebben afgeleverd die qua sfeer, spanning en acteerwerk zeker een voldoende scoort. Allesbehalve een vervelende zit dus.

Frank Heinen

Waardering: 3

Bioscooprelease: 27 oktober 2016
DVD- en blu-ray release: 22 maart 2017