Paashaat (2011)

Regie: Boki Mekel | 30 minuten | horror, komedie, korte film | Acteurs: Jean Paul Oeuf, Jérôme Meijer, Maria Magniet, Joe Veldhuis

Studentenfilms zijn doorgaans bijzonder plezierig om naar te kijken. Het zijn projecten waar het enthousiasme van afspringt. De kortfilm ‘Paashaat’, een productie van het videocollectief van Usva (het cultureel studentencentrum van de Rijksuniversiteit Groningen), vormt daar zeker geen uitzondering op. Waar ‘Paashaat’ zich wel direct in onderscheidt is de hoge visuele en auditieve kwaliteit. Het gaat hier dan ook om een groep studenten (en enkele ex-studenten) die een cursus Film- en Televisiemaken gevolgd heeft en er is in de persoon van Gijs van Veldhuizen (o.a. toetsenist bij Audiotransparent) een professionele componist en geluidstechnicus bij betrokken geweest.

Zoals de titel al doet vermoeden, is ‘Paashaat’ geen gewone paasfilm. Het is een mengeling geworden van diverse genres, waarbinnen de horror en gore – naast de onvermijdelijke komedie – de boventoon voeren. De kortfilm verhaalt over een conservatief wortelboerengezin van norse jagervader Be, sherryverslaafde moeder Eva en intellectueel achtergestelde maar hypersensitieve zoon Timmie, dat te kampen krijgt met een gemuteerde zombiehaas die ieders geslachtsdeel behandelt alsof het een peen is. Een freak of nature, uitgelokt door de welig sproeiende gifspuiterbuurman Draco, zelf ook niet het toonbeeld van perfectie. Maar wel goed genoeg voor de behoeftige Eva in haar konijnenlingerie. Jawel – de genreconventies zijn uitstekend bestudeerd en er wordt afwisselend eervol gebruik van gemaakt of totaal de draak mee gestoken.

Door te werken met een volledig geïsoleerde soundtrack (alle geluiden in de film zijn achteraf toegevoegd), creëert de film haar eigen realiteit. En daarbinnen kan feitelijk alles. Dus is het volstrekt niet vreemd als Timmie onder zijn gebruikelijke gereutel ineens in een vette rap ontsteekt. Of dat alle personages (inclusief de haas) blijkbaar kunnen overleven op een dieet dat volledig uit wortelen bestaat. De geluiden zijn hier en daar erg dik aangezet (Eva slobbert bijvoorbeeld als een hond aan haar sherry), maar los van het komische effect vergroot dat juist de waanzin waarin het boerengezin leeft. En het is volledig in lijn met de over the top-stijl van de echte klassiekers zoals ‘Re-Animator’ of ‘Return of the Living Dead’.

‘Paashaat’ is geschoten met 0 budget. Alle deelnemers aan dit project hebben volledig vrijwillig keihard gewerkt om tot een mooi eindproduct te komen. En het moet nog maar weer eens benadrukt – die liefde zie je eraan af. Met weinig middelen maar de juiste motivatie kun je bijzonder veel bereiken. Zo is de stem van Draco door de plaatselijke pizzaboer ingesproken en blijkt de gemuteerde paashaas een speelgoedrobot met wat lapjes vacht. Alleen voor de visuele effecten van de scherpgeslepen wortels die door de lucht vliegen had een alternatieve oplossing wellicht beter volstaan. Maar daar staat dan weer een muzikale soundtrack tegenover waar je “u” tegen zegt. De kortfilm is al met al uitstekend geschikt om elk jaar met Pasen uit de kast te trekken en zo mettertijd met recht een cultpaasklassieker genoemd te worden.

Wouter de Boer