Page One: A Year Inside The New York Times (2011)
Regie: Andrew Rossi | 87 minuten | documentaire | Met: Tim Arango, Julian Assange, Carl Bernstein, David Carr, Bruce Headlam, Bill Keller, Brian Stetler, Jimmy Wales
Van alle dagbladen die over de hele wereld uitgebracht worden, heeft The New York Times misschien wel de beste en meest betrouwbare reputatie, op gepaste afstand gevolgd door het Duitse Der Spiegel en het Britse The Guardian. Sinds Adolph Ochs de krant in 1896 overnam is de internationale faam van The Gray Old Lady alleen maar toegenomen. The New York Times heeft maar liefst 106 Pulitzer Prizes gewonnen; geen ander mediabedrijf komt daar ook maar bij in de buurt. Met de opkomst van internet, blogs en sociale media staat de toekomst van de traditionele dagbladen ter discussie. Heeft The New York Times nog wel een toekomst? Met die vraag opent Andrew Rossi zijn documentaire ‘Page One: A Year Inside The New York Times’ (2011). Een jaar lang mocht hij met zijn camera rondkijken op de redactie van de prestigieuze krant, waarbij hij zich hoofdzakelijk focust op de in 2008 opgerichte Media Desk, die gebeurtenissen in de eigen mediawereld verslaat en onder de loep legt. Vrijwel direct is duidelijk hoe Rossi zelf tegen zijn onderwerp aankijkt: wat hem betreft moet en zal de traditionele krant altijd blijven bestaan, zeker een alom gerespecteerd dagblad als The New York Times. In welke vorm, daar kan over gediscussieerd worden. In zijn film laat hij zien hoe de krantenwereld geraakt is door de opkomst van de nieuwe media: grote en kleinere adverteerders trekken zich terug omdat ze op het internet goedkoper en misschien ook efficiënter hun boodschap kunnen verkondigen. De nieuwe generatie is van mening dat nieuws en informatie gratis moet zijn en dus loopt het aantal abonnees terug, met als gevolg bezuinigingen binnen het mediabedrijf en (gedwongen) ontslagen.
Talloze Amerikaanse kranten zijn daardoor al opgedoekt en ook voor The New York Times loert gevaar om de hoek. ‘Page One: A Year Inside The New York Times’ mag dan een realistisch beeld geven van hoe de zaken ervoor staan en kritische noten niet uit de weg gaan, het is in eerste instantie een ode aan de traditionele schrijvende pers. Tussen de debatten over de toekomst van The Times en de relevantie van de printmedia in een tijd waarin ze altijd achter de feiten aanlopen – met een centrale rol voor de klokkenluidersite WikiLeaks – toont Rossi de kracht van de nieuwsgaring oude stijl. Met weemoed wordt teruggeblikt op de tijd dat nieuws pas nieuws was als het in The Times stond. De mensen die geloven dat ook in de toekomst plaats is voor traditionele media, laat Rossi op de een of andere manier overtuigender klinken dan de criticasters. Spil in deze pro-Times-campagne is journalist David Carr, die soms wat ongecontroleerd maar altijd vol passie uit de hoek komt. Ooit was hij verslaafd aan de heroïne en leefde hij aan de zelfkant van de maatschappij, jaren later heeft hij zijn roeping gevonden en bijt hij zich met alle kracht die hij heeft vast in zijn onderwerp. Hij laat zich door critici zeker niet de mond snoeren; voor hem zal er altijd plaats zijn voor de traditionele media. De manier waarop Carr een schandaal bij een ander mediabedrijf, Tribune, aan de kaak stelt is een mooi staaltje journalistiek en een van de krachtigste scènes uit de film. De film heeft figuren als Carr overigens hard nodig, want voor de rest zijn de geïnterviewden nogal braafjes. Misschien wel mede door een gebrek aan sprankelende persoonlijkheden is ‘Page One: A Year Inside The New York Times’ toch vooral interessant voor mensen ‘uit het vak’.
Rossi gunt ons een uniek kijkje achter de schermen van een van de meest toonaangevende kranten ter wereld, maar het is heel goed voor te stellen dat niet iedereen zit te wachten op redactievergaderingen en ‘Page One’-besprekingen. De documentaire haalt interessante stellingen aan en laat zowel voor- als tegenstanders van de traditionele media aan het woord, ook al is het van meet af aan duidelijk wat regisseur Rossi’s eigen standpunt is. Alles bij elkaar geeft ‘Page One’ een interessant beeld van de fascinerende krantenwereld, al is het jammer dat deze documentaire niet meer types als David Carr heeft om de boel wat meer pit te geven.
Patricia Smagge