Parade (2017)

Regie: Ferri Ronteltap | 78 minuten | documentaire | Met: Raymund van Santen, Nicole van Vessum, Terts Brinkhoff, Stephanie Louwrier, Eddie B. Wahr, Jeroen van Koningsbrugge, Hans Brandwacht

De zomer is jaarlijks te ijken aan de Parade. Het festival bestaat in 2017 27 jaar en in die 27 jaar is het uitgegroeid tot een begrip. Elk jaar bouwen ze in de steden Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Amsterdam een dorp vol kleine theaters en eetgelegenheden en creëren op die manier “een surrealistische oase te midden van een stedelijke omgeving, die appelleert aan de nostalgie van ons kinderbestaan.”

Wat na zoveel jaren van succes niet achter kan blijven is een documentaire. De film biedt de kijker een blik achter de coulissen van de Parade. In 78 minuten wordt in grote lijnen het opbouwen van festival getoond. Van theatermakers die nederig op gesprek komen voor een plaats op de Parade tot de persoon die kiest welke sojaolie er wel of niet ethisch verantwoord is. De makers hebben interviews met de bedenker, de uitvoerders en de artiesten en proberen zo een beeld te schetsen van wat er zoal komt kijken bij het organiseren van het festival. Dat lukt, want als buitenstaander krijg je zeker een kijkje in de keuken.

Maar is het dan ook een boeiende documentaire? Dat niet zo zeer. In grote lijnen zien we de zakelijk en artistiek leiders (Raymund van Santen en Nicole van Vessum) het festival van “sollicitatiegesprek” tot uitvoering plannen met daar doorheen gesprekken met bouwers, de bedenker en artiesten. En waar het festival het van de artiesten moet hebben is het juist in de documentaire het minder boeiende deel. We zien ze repeteren en schaven aan hun voorstellingen. We zien de keuzes die ze moeten maken en hun drijfveren. Maar er is soms te weinig context. Wat is het originele idee en hoe verhoudt zich dat tot de uiteindelijke opvoering? Dat is een gemiste kans, want nu voelt het niet af.

Een andere gemiste kans is dat het gevoel van de Parade, hoe anders dit ook per persoon kan zijn, niet terugkomt in de documentaire. De Parade slaat zichzelf (terecht) op de borst over het feit dat de artiesten zich tussen het publiek moeten begeven om mensen voor zich te winnen. Deze dynamiek is een van de redenen die de Parade zo’n bijzonder fenomeen maken. We zien daar maar een klein deel van. Een ander bijzonder element voor de artiesten (zoals blijkt uit interviews in de film) is het feit dat het een rondreizend festival is en dat voor de makers intensief en bijzonder is. Dat had ook meer getoond kunnen worden.

‘Parade’ is nu vooral een documentaire die interessant is voor de makers van het festival zelf. De balans ligt teveel bij het maken van het festival en slechts af en toe wordt er gehint naar wat het festival zo bijzonder maakt. En omdat dat vaak de redenen zijn waarom mensen naar de Parade komen zal deze film die mensen minder bekoren.

Ton te Slaa

Waardering: 3

Bioscooprelease: 24 augustus 2017