Paradies: Glaube (2012)

Regie: Ulrich Seidl | 113 minuten | drama | Acteurs: Maria Hofstätter, Nabil Saleh, Natalya Baranova, Rene Rupnik, Daniel Hoesl

Als Ulrich Seidl een trilogie maakt over het aardse paradijs, hoef je op weinig hoopvols te rekenen. Het eerste deel van ‘Paradies’ (‘Liebe’), over de avonturen van een Oostenrijkse sekstoeriste in Kenia, maakte die verwachtingen waar. ‘Liebe’ was een langgerekte treurzang zonder sprankje hoop.  Kunnen we dan misschien iets hartverwarmends verwachten van ‘Glaube’?

Het antwoord is driewerf nee. Vergeleken met ‘Glaube’ was ‘Liebe’ een gezellige vakantiekomedie. In ‘Glaube’ leren we Maria kennen, assistente op de röntgenafdeling van een ziekenhuis en vrijwillig soldaat in de stoottroepen van de Here. In haar vrije tijd trekt Maria eropuit om de verlorenen van de maatschappij te bekeren tot het enige ware geloof. Thuis wacht haar verlamde islamitische echtgenoot, met wie ze op voet van oorlog leeft. Ondanks zijn verlamming wil Nabil nog steeds met zijn echtgenote slapen, maar voor Maria is er maar één man in haar leven. En dat is Jezus.

Die liefde voor Jezus gaat in het geval van Maria erg ver. In een controversiële scène masturbeert onze heldin met hulp van een crucifix. Ook spreekt zij Jezus vaak persoonlijk aan, vertelt zij hem hoe mooi hij is. Valt haar echtgenoot haar daarna weer lastig, dan krijgt hij klappen. Ook zichzelf spaart Maria niet. Als enthousiaste flagellant mept ze er flink op los. Haar roodgeroste rug spreekt boekdelen.

‘Glaube’ wisselt de huiselijke oorlog af met de gesprekken die Maria heeft met haar beoogde bekeerlingen. Hoewel die gesprekken vaak willekeurig lijken, vertellen ze alles over Maria zelf. Zo komen we erachter waarom ze niet gaat scheiden van haar echtgenoot, hoe diep haar eenzaamheid is en hoe drank van mensen monsters maakt.

Hoewel ‘Glaube’ in zijn compromisloosheid even ver gaat als ‘Liebe’, is dit tweede deel van ‘Paradies’ duidelijk minder van kwaliteit. Het is moeilijk te geloven dat een hoogopgeleide vrouw zich zo kan verliezen in irrationaliteit. Ook zit er weinig schot in de huiselijke oorlog, op een gegeven moment heb je het wel gezien met de noodruftige echtgenoot en zijn genadeloze vrouw. Ook de liederen waarop Maria ons vergast, vals zingend vanachter een keyboard, verliezen op een gegeven moment hun effect.

Wat dan overblijft is de fraaie fotografie, een aantal schrijnende scènes en een nietsontziende eerlijkheid in het verbeelden van een huwelijk. Daarmee is ‘Glaube’ nog altijd de moeite waard, maar geen must-see zoals zijn voorganger.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 14 maart 2013
DVD-release: 30 juli 2013
DVD-release: 12 november 2013 (3-DVD box, samen met ‘Paradies: Liebe’ en ‘Paradies: Hoffnung’)