Paradiso (2011)

Regie: Jeroen Berkvens | 86 minuten | documentaire

Paradiso. De hemel op aarde voor popliefhebber en muzikant. Om het veertigjarig bestaan van het legendarische Amsterdamse poppodium te vieren, maakte Jeroen Berkvens de documentaire ‘Paradiso’. Over een gebouw dat transformeerde van kerk naar hippieheiligdom naar punkhol naar concertzaal.

De eerste minuten van ‘Paradiso’ zijn gevuld met legendarische muzikanten die er ooit optraden. We zien ze als geesten door het lege gebouw waren, van Ian Curtis en Elvis Costello tot The Ramones en Jeff Buckley.

Hierna wisselt de film af tussen mijlpalen uit de geschiedenis van Paradiso en interviews en concertfragmenten van muzikanten. Deze vertellen over het geven van concerten in het algemeen en concerteren in Paradiso in het bijzonder. De film volgt het stramien van een concertdag. We beginnen in de toerbus met Tim Knol, soundchecken (en hoe!) met Martha Wainwright, volgen de rituelen vlak voor de concerten van Jónsi, Jello Biafra en Daniel Johnston en we gaan het podium op met The Sonics.

Berkvens maakt een prima keus waar het gaat om de geïnterviewden. Professioneel ouwehoer Henry Rollins vertelt over het veroveren van een zaal, Paul Weller over plankenkoorts en Martha Wainwright over de speurtocht naar een vriendelijk gezicht in het publiek. Ouwe punkers Johnny Rotten en Hugh Cornwell blinken uit in zelfspot (Rotten) en cynisme (Cornwell). Wat alle artiesten bindt is de angst om het podium op te gaan en de moed om je voor een stel onbekenden bloot te geven.

De stijl van deze docu is opvallend energiek. Net als bij een popconcert kom je ogen en oren te kort. Split screens, in elkaar overlopende geluiden en muziekjes en flitsende montage. Geen probleem zolang de film meeslepend genoeg is, maar als de film inzakt (zoals bij het al te routineuze optreden van Public Enemy) merk je je vermoeide zintuigen en ben je er even helemaal uit.

Het is het enige minpuntje op een verder zeer geslaagd geheel. Berkvens gunt ons opnieuw een kijkje in de muzikantenziel, zoals hij dat eerder deed in zijn documentaire over de getroebleerde zigeunergitarist Jimmy Rosenberg. Voor liefhebbers van popmuziek is deze docu dan ook niet te missen. Dat geldt zeker voor de liefhebbers die goede herinneringen koesteren aan Paradiso. En wie doet dat nou niet?

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 8 maart 2012
DVD-release: 10 september 2012