Paranormal Activity 4 (2012)

Regie: Henry Joost, Ariel Schulman | 93 minuten | horror | Acteurs: Kathryn Newton, Katie Featherston, Matt Shively, Stephen Dunham, Alexondra Lee, Brady Allen, Aiden Lovekamp, Sara Mornell, Alisha Boe, Brendon Eggertsen, William Juan Prieto

Het was een beetje te verwachten na de overwegend goede ontvangst van de allereerste ‘Paranormal Activity’, een film die een beetje het recept volgt waar we in ‘The Blair Witch Project’ voor het eerst op werden getrakteerd. Net zoals veel succesvolle horrorfilms vormde de eerste ‘Paranormal Activity’ het begin van een meerdelige franchise. In eerdere delen zagen we al hoe de door een kwaadaardige demon bezeten Katie achtereenvolgens haar vriend, zus en de echtgenoot van haar zuster vermoordde, om vervolgens haar neefje Hunter mee te nemen. Deel twee (de derde film uit de reeks was een prequel) eindigde met de mededeling dat er niets meer van de twee vernomen is na het tragische en griezelige voorval waarmee die film afsluit. In ‘Paranormal Activity 4’ ontmoeten we een nieuwe familie. Na een korte kennismaking met de gezinsleden en een wat meer uitgebreide karakterschets van de dochter des huizes (en hoofdpersoon) Alex, beginnen zich ook in de woning van dit gezin weer allerlei vreemde zaken voor te doen. Opnieuw lijkt een bovennatuurlijke entiteit haar aanwezigheid – eerst subtiel, maar later een stuk explicieter en met duivelse razernij – graag te demonstreren. Alex filmt (met hulp van haar computervaardige vriend Ben) de vreemde gebeurtenissen in het huis en ziet al vrij snel een verband met de aanwezigheid van het overbuurjongetje Robbie, een kleuter die tijdelijk intrekt bij het gezin omdat zijn moeder ernstig ziek is.

Het gevaar voor horrorfilms die zich in de loop der jaren ontwikkelen tot langere reeksen is dat alle trucs, stijlmiddelen en genre-elementen dusdanig worden uitgemolken dat verrassing, spanning, angst en sensatie uiteindelijk steeds verder te zoeken zijn. ‘Paranormal Activity 4’ valt zonder meer geregeld terug op genreclichés en stijlelementen die we nog goed kennen uit de eerste drie delen. De nachtelijke webcambeelden, dichtslaande deuren, schuivende stoelen, plotseling omlaag donderende kroonluchters, we kijken er allemaal niet meer zo vreemd van op als in het eerste deel nog het geval was. Een zekere gewenning treedt bij tijd en wijle dus wel op bij de meer doorgewinterde liefhebbers van psychologische horrorfilms. Desondanks doen de regisseurs Joost en Schulman ook wel een paar interessante vondsten. De scènes waarin gebruik wordt gemaakt van Xbox Kinect (een camera en software waarmee de spelcomputer zonder controller is te besturen) zijn bijvoorbeeld alleraardigst, terwijl ook de introductie van het vreemde jongetje Bobbie een zeer geslaagde zet is. Het kind heeft al vanaf het eerste moment waarop je hem ziet iets dreigends over zich waardoor je als kijker steeds je hart vasthoudt als hij alleen is met zijn vriendje Wyatt. Robbie is nog net geen Damien, maar veel scheelt het niet. De climax van de film is ook heel aardig, eng en best verrassend, al is het einde net een tikkeltje te abrupt.

Hoewel ‘Paranormal Activity 4’ niet zo goed is als het eerste deel uit de reeks, is het voor horrorliefhebbers toch best een aardige prent. De lage waardering die de film in veel media krijgt toebedeeld is dan ook wat overdreven en heeft waarschijnlijk vooral te maken met de standaard die het origineel heeft gezet. Laat je hierdoor echter niet afschrikken, want zonder ook maar een moment in aanmerking te komen voor de originaliteitsprijs is ‘Paranormal Activity 4’ gewoon een degelijke spookfilm.

Frank Heinen

Waardering: 3

Bioscooprelease: 25 oktober 2012
DVD- en blu-ray-release: 20 februari 2013