Parched (2015)

Regie: Leena Yadav | 116 minuten | drama | Acteurs: Tannishtha Chatterjee, Surveen Chawla, Radhika Apte, Lehar Khan, Riddhi Sen, Mahesh Balraj, Sumeet Vyas, Chandan Anand, Daddi Pandey, Tanya Sachdeva, Sayani Gupta, Kamla Devi, Farrukh Jaffar

In ‘Parched’ (dat verdord, uitgedroogd betekent) maken we kennis met de bewoners van een klein Indiaas dorp, waar traditionele waarden nog altijd de dienst uit maken, maar waar door moderne technologieën seksisme juist lijkt te stijgen. Jonge tienermeisjes worden als vanouds uitgehuwelijkt, waarbij de ouders van de bruidegommen dienen te zorgen voor een bruidsschat. Niet zelden steken zij zich in de schulden om de hoge prijs te betalen (waar keihard over onderhandeld wordt). De vrouwen in het dorpje werken wel, maar o wee als ze meer gaan verdienen dan hun echtgenoot. Vrouwen die lezen worden helemaal met de nek aangekeken, want ‘een vrouw die leest wordt geen goede echtgenoot’, om nog maar te zwijgen over vrouwen die een opleiding volgen.

‘Parched’ focust zich vooral op weduwe Rani (Tannishtha Chatterjee), die met haar 32 lentes jong eigenlijk zelf nog aan het begin van haar leven staat, maar die zich drie slagen in de rondte moet werken om voor haar zeventienjarige zoon Gulab een bruid te regelen. Als ‘Parched’ begint, is ze samen met haar vriendin Lajjo (Radhika Apte) op weg naar potentieel bruidje Janaki (Lehar Khan) en de deal wordt binnen no time gesloten. In het thuisdorp bekijkt Gulab tegelijkertijd met zijn vrienden pornografisch getinte filmpjes en wordt er over de grootte van de borsten van zijn toekomstige echtgenoot geginnegapt. Bij een dorpsbijeenkomst wordt er door een woordvoerster van de dorpsvrouwen gepleit voor de aanschaf van een televisie (ze zijn het enige dorp in de wijde omtrek waar nog geen televisie is). Het is niet alleen voor de vrouwen fijn, zo pleit ze, ook voor de mannen, die als ze eenmaal terug zijn van hun werk, levert het ontspanning op. Ze hoeven dan niet meer naar de ‘Dance Company’.

Zo’n benaming intrigeert natuurlijk, en niet veel later zien we wat Dance Company inhoudt: een spetterend, sensueel optreden in een tent van een beeldschone vrouw die suggestieve liedjes zingt en zo het publiek warm maakt voor haar overige diensten. Deze Bijli (Surveen Chawla) blijkt een goede vriendin van Rani. En zo zijn alle hoofdpersonen van ‘Parched’ geïntroduceerd en wordt hun achtergrond en levensbepalende periode in hun leven verder uitgewerkt.

Sterk punt van deze kleurrijke film is dat niet alle mannen – toegegeven, wel veel – worden afgeschilderd als alcoholverslaafde, vrouwen mishandelende monsters. En met zoveel ellende als bagage had ‘Parched’ makkelijk kunnen verzinken in melodrama of een deprimerende prent, maar de film is opmerkelijk luchtig en bij vlagen zelfs grappig, zeker wanneer de vrouwen openlijk praten over seks. Tegenover elke scène waarbij je mond openvalt van zoveel onrecht, staat een fragment waarin hoop gloort of de positieve levensinstelling en veerkracht van deze vrouwen doorschemert. ‘Parched’ boet op het laatst iets aan geloofwaardigheid in, maar de sterke acteerprestaties – die over de gehele linie diepe indruk maken – het prachtige camerawerk van D.O.P. Russell Carpenter (‘Titanic’, ‘Ant-Man’, ‘Jobs’) en de meeslepende, uit het leven gegrepen geschiedenissen maken deze derde speelfilm van regisseur Leena Yadav beslist de moeite waard.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 30 juni 2016
DVD-release: 22 september 2016