Pardners (1956)
Regie: Norman Taurog | 90 minuten | komedie, western | Acteurs: Dean Martin, Jerry Lewis, Lori Nelson, Jeff Morrow, Jackie Loughery, John Baragrey, Agnes Moorehead, Lon Chaney Jr., Milton Frome, Richard Aherne, Lee Van Cleef, Stuart Randall, Scott Douglas, Jack Elam, Bob Steele, Mickey Finn, Douglas Spencer, Philip Tonge
‘Pardners’ opent op een range die wordt bedreigt door een stel boeven. De twee cowboys die binnen zitten en door de meute worden verrast, Wade (Jerry Lewis) en Slim (Dean Martin), reageren onverschrokken en gaan de belagers buiten te lijf. Daar sterven ze echter al gauw als ware partners in elkaars armen. Vervolgens slaat de film 25 jaar over en zien we de volgende generatie in beeld. Wade jr. is een zachtaardig, nogal klunsig, rijkeluiskind dat ongewild door zijn moeder tot een huwelijk wordt gezet en is niet van plan zich hiernaar te schikken. Hij wil cowboy worden en zoekt Slim jr. op om zijn doel te verwezenlijken. Het kost de sullige Wade enige moeite om partner te worden van Slim maar hij slaagt hier uiteindelijk wel in. Samen moeten ze wederom de range zien te beschermen.
De film kent een nogal theaterachtige aanpak; overacterende sterren, gekke bekken en omgevingen die aan alle bekende elementen uit het westerngenre voldoen. Het stadje bestaat uit mooie vrouwen en stoere cowboys, waarvan iedereen een mooie hoed op zijn hoofd en een pistolenholster om zijn middel heeft. De decors bestaan uit houten huisjes, saloons, een bank, een hoop zand, bergen en cactussen. Het laat allemaal weinig aan de verbeelding over, het is een film van typetjes en andere cliché’s. Het zijn allemaal simpele verbeeldingen die vooral lijken te dienen als opvulling rondom het duo Martin en Lewis.
Zij vormen dan ook de grote spil binnen het geheel. Fans van het duo worden bij ‘Pardners’ zodoende prima bediend. De charismatische sterren krijgen binnen het simpele verhaal genoeg bewegingsruimte om te doen wat ze altijd – het duo maakte zestien films samen – doen. Tal van misverstanden, onhandige ongelukken en onwerkelijke toevalligheden wisselen elkaar in snel tempo af en Dean en Lewis functioneren er prima in.
‘Pardners’ is geen serieuze film. Martin acteert met een constante grijns op zijn gezicht en Lewis is zo onhandig dat het allemaal weinig geloofwaardig over komt. De grappen komen nogal ingestudeerd over en het verhaal volgt zo’n voorspelbaar patroon dat al snel duidelijk wordt dat al snel duidelijk wordt dat dit niet de hoofdzaak is. Voor sommigen zal het geheel hierdoor nogal gedateerd en flauw overkomen maar daar staat tegenover de de liefhebbers precies krijgen wat van ‘Pardners’ kan worden verwacht. ‘Pardners’ doet niets nieuws maar heeft een prettige voorspelbaarheid en is met enige relativering het kijken waard.
David Croese