Partners in Crime (2000)

Regie: Jennifer Warren | 90 minuten | misdaad | Acteurs: Rutger Hauer, Paulina Porizkova, Andrew Dolan, Frank Gerrish, Dalin Christiansen, Sarah Ashley, Geoff Hansen, Amy Van Nostrand, Kristin Kahle, Michael Flynn, Jon Kenneth Mergist, Sue Ann Gilfillan, Jennifer Warren, Dennis Saylor, Reb Fleming

Rutger Hauer speelt zichzelf als een gesettelde Amerikaan, in een provinciestadje, die zich heeft neergelegd bij een gelukkig, maar ‘middelmatig’ bestaan. Bijna toe aan zijn pensioen krijgt hij door een ongelukkige samenloop van omstandigheden toch nog de kans de vlekjes uit het verleden schoon te vegen.

Rutger’s avontuurlijke imago en charmante glimlach hebben hem een leuke carrière in Amerika opgeleverd. Velen vragen zich af waarom hij niet verder is ‘doorgebroken’. Het antwoord hierop is simpel: hij heeft daar nooit behoefte aan gehad. Misschien was hij toch een echte nuchtere Hollander, die gaat voor tevredenheid en brood op de plank.

Anderen beweren dat zijn grootste Amerikaanse succes, zijn rol als replicant in de klassieker ‘Blade Runner’ (Ridley Scott, 1982) hem de das om heeft gedaan, omdat hij sindsdien alleen nog maar werd gecast als bad guy. Rutger lijkt zich erbij neer te hebben gelegd. Als gezicht van Guinness maakte hij de miljoenen die hem de rest van zijn leven kunnen onderhouden en verder speelt hij gewoon in lekker veel films, meestal voor televisie.

‘Partners in Crime’ is niet voor televisie gemaakt, maar onderwerpkeuze, plaats en de algehele invulling wijzen erg in die richting. De plotwendingen zijn voorspelbaar en de dialogen zelden verrassend. Er wordt niet slecht geacteerd gelukkig. Vooral Rutger zelf laat zien dat hij een vakman is, met subtiele maniertjes en een gelaagde persoonlijkheid. Die gelaagdheid zit hem vooral in het feit dat hij een personage neerzet dat gefrustreerd is over zaken uit het verleden, maar toch de zegeningen van het heden niet vergeet. De band met het dochtertje dat hij alleen moet opvoeden is open en eerlijk en beide genieten er zichtbaar van. Dit is de kracht van de film en levert eigenlijk de leukste scènes op, die hem net redden uit de put van de middelmaat.

Want verder is er niets buitengewoon noemenswaardig aan deze film, die het einde van de regisseurscarrière van Jeniffer Warren betekende. Of het kwam doordat de film te slecht bevonden werd, of dat Warren gewoon met pensioen ging, laten we even in het midden. Maar het is een feit dat in tempo, verhaallijn en personages een soort rustige gelatenheid doorsijpelt, die goed werkt in een persoonlijk drama of een familiefilm, maar die voor een misdaadverhaal niet volstaat. Het is daardoor gewoon niet spannend genoeg.

Voor Rutger is de film niet het einde van zijn carrière geweest, integendeel. Als filmveelvraat bleef en blijft de man links en rechts gevraagd worden. Na ‘Partners in Crime’ speelde hij tussen 2000 en 2007 in maar liefst dertig films (de een nog onbekender dan de ander) en heeft hij zich in zijn hele carrière, als een echte Floris, in totaal luchtig al door meer dan honderd films geslagen. Eén ding is zeker: deze man zal sterven in het harnas!

Arjen Dijkstra