Pas son genre (2014)

Regie: Lucas Belvaux | 111 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Émilie Dequenne, Loïc Corbery, Sandra Nkake, Charlotte Talpaert, Anne Coesens, Daniela Bisconti, Didier Sandre, Martine Chevallier, Florian Thiriet, Annelise Hesme, Amira Casar, Tom Burgeat

In de Belgische filmwereld is de naam Belvaux een bekende. De minst bekende van de drie broers is Bruno, die slechts een bescheiden cv heeft als acteur, regisseur en schrijver. De meest tragische is Rémy, regisseur en producent van onder meer de cultklassieker ‘C’est arrivé près de chez vous’ (1992), waarin hij tevens een van de hoofdrollen speelde. Deze even grappige als aanstootgevende zwarte komedie viel op diverse filmfestivals in de prijzen en zette Rémy op de kaart. Hij koos er echter voor om in Frankrijk commercials te gaan maken in plaats van films, en maakte in 2006 op slechts 39-jarige leeftijd een einde aan zijn leven. Blijft over broer Lucas, de meest succesvolle van de drie. Als acteur werkte hij onder meer met Claude Chabrol en Isabelle Huppert; als regisseur oogstte hij vooral veel lof met zijn trilogie ‘Un couple épatant’, ‘Cavale’ en ‘Après la vie’, die hij voltooide in 2003. Recenter werk van zijn hand zijn ‘Rapt’ (2009) en ’38 témoins’ (2012), en nu is er dan ‘Pas son genre’ (2014).

Aan de basis van ‘Pas son genre’, op het eerste gezicht een luchtige romantische komedie, ligt de gelijknamige roman van Philippe Vilain over de weinig voor de hand liggende roman tussen een professor in de filosofie en een kapster. De professor, Clément Le Guern (gespeeld door Loïc Corberry), geeft les in Parijs en leidt een luxe leventje met gelijkgestemden. Hij krijgt genoeg aandacht van de vrouwen, maar de ware heeft hij nog niet gevonden. Of hij die ooit gaat vinden, daar twijfelt Clément eigenlijk ook wel een beetje aan, hij gelooft niet zo in de ware liefde. Dan wordt hij naar het landelijke Arras gestuurd, om daar colleges te verzorgen. Het lijkt hem helemaal niks, zo tussen de provinciaaltjes, en neemt zich voor zich op zijn hotelkamer op te sluiten en op vrijdagmiddag direct zijn Parijse vrienden weer op te zoeken. Hij had er dan ook totaal niet op gerekend dat hij een leuke vrouw zou tegenkomen in Arras. Maar dat gebeurt wel. Bij een bezoekje aan de kapper stuit hij op de aantrekkelijke jonge moeder Jennifer (Emilie Dequenne, bekend uit onder meer ‘Rosetta’ (1999) van de gebroeders Dardenne), een vrouw die in alles zijn tegenpool is maar tot wie hij zich wel enorm aangetrokken voelt. Als ze zich door Clément laat meeslepen naar kunstateliers en laat inwijden in het werk van literaire grootheden als Proust en Baudelaire, slaat de vonk stevig over. Bij Jennifer althans, want wat de ware intenties van Clément zijn laat zich maar moeilijk raden.

Lucas Belvaux waagt zich aan het genre van de romantische komedie, maar geeft er wel zijn geheel eigen draai aan. Verwacht dus vooral geen niemendalletje zoals de meeste Amerikaanse romkoms, maar een heel subtiele film waarin de liefde en de romantiek op een meer filosofische manier benaderd worden. Wat betekent liefde voor Clément, en wat voor Jennifer? Zitten ze op één lijn of staan ze er compleet anders in? De personages zijn daarbij wel vrij doorsnee: je kunt vooraf al aardig inschatten dat de intellectuele Clément heel wat meer kanttekeningen stelt bij het fenomeen ‘ware liefde’ dan de eenvoudige Jennifer. Die extra laag geeft absoluut diepgang. Bovendien krijgen de hoofdrolspelers, Loïc Corberry en Emilie Dequenne, van Belvaux volop de ruimte om hun talent tentoon te spreiden. Vooral Dequenne speelt zeer overtuigend. Om ‘Pas son genre’, wat overigens ‘niet mijn type’ betekent, een komedie te noemen gaat wat ver, maar er zitten genoeg momenten in die de druk van de ketel afhalen. Mede daardoor, en door de geweldige Emilie Dequenne, kijkt ‘Pas son genre’ erg prettig weg.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5