Passer By (2004)

Regie: David Morrissey | 100 minuten | drama | Acteurs: James Nesbitt, Siobhan Finneran, Emily Bruni, Joe Armstrong, Bryan Dick, Billie North, Benjamin Smith, Emil Marwa

De Engelse televisiefilm ‘Passer By’ houdt zich bezig met een akelig dilemma: Wat te doen als je ziet dat een onbekende wordt bedreigd? Wegrennen of helpen? Burgerman en huisvader Joe Keynes krijgt hier op een avond mee te maken als hij verzuimt een jonge vrouw te beschermen tegen twee aangeschoten jongens. De vrouw wordt verkracht en Joe blijft zitten met een enorm schuldgevoel. Dus gaat hij op zoek naar vergeving en verlossing.

Zo’n eeuwig actueel vraagstuk vraagt om een doordachte behandeling, maar helaas blijkt dat bij ‘Passer By’ nergens uit. De film is van begin tot eind stuurloos en scheert constant langs het oppervlak van de materie, zonder er echt in door te dringen. De scenaristen zijn daarbij vergeten om de hoofdpersonages te voorzien van individuele trekjes en diepgang. Dat Joe gebukt gaat onder schuldgevoelens spreekt voor zich, maar hoe die gevoelens precies in elkaar steken en hoe diep ze gaan wordt nooit duidelijk. Ook is het wat merkwaardig dat de onvoorwaardelijke schuld van Joe voor iedereen lijkt vast te staan, terwijl zijn daden niet eens zo heel erg ‘fout’ zijn.

De zaak wordt nog extra gecompliceerd door een bijkomende verhaallijn, over de prepuberale zoon van Joe die op school wordt gepest door klasgenootjes. Ook zíjn roep om hulp wordt niet gehoord, zodat er een nieuw drama voor de familie dreigt. Parallellen tussen beide verhaallijnen zijn er wel, maar echt goed uitgewerkt worden ze nooit. Ook getuigt de manier waarop de scenaristen deze verhaallijn laten eindigen van nogal wat cynisme.

Waar ‘Passer By’ wel in is geslaagd, is het stellen van vragen die even belangrijk als pijnlijk zijn. Ook laat de film zien dat er nog een groot gebied ligt tussen een actieve en een passieve opstelling en dat er heel wat heldenmoed voor nodig is om als buitenstaander in te grijpen. Tegelijk lijkt een van de conclusies van de film, dat eigenrichting best te billijken is als de rechterlijke macht faalt, een beetje twijfelachtig. Maar dat laatste geldt eigenlijk voor deze hele film.

Henny Wouters