Patti Cakes (2017)

Regie: Geremy Jasper | 108 minuten | drama, muziek | Acteurs: Danielle Macdonald, Bridget Everett, Siddharth Dhananjay, Mamoudou Athie, Cathy Moriarty, McCaul Lombardi, Patrick Brana, Dylan Blue, Warren Bub, Mackenzie Grace Castle, Brett Diggs, Robert Eckard, Ray Iannicelli, Kirk Knight, Faith Logan, MC Lyte, Alexandra Moruzzi, Sahr Ngaujah, Anthony Ramos, Nick Sandow, Adam Scarimbolo, John Sharian

Patti Dombrowski woont met haar moeder en oma in een weinig schilderachtige uithoek van New Jersey. Ze werkt in een vervallen karaokebar, haar drankzuchtige moeder is vaste klant. In haar vrije tijd verandert de fors uitgevallen Patti in Killa P, een meisjesrapper die samen met haar maatje Jhery droomt van een toekomst in de muziek. Die droom lijkt voortijdig te stranden, maar dan ontmoet Patti een muzikant met de hoopgevende naam Bastard the Antichrist. Met zijn drietjes (of eigenlijk viertjes) vormen ze het collectief PBNJ en zijn ze klaar om de wereld te veroveren.

Dit aardige gegeven krijgt in ‘Patti Cakes’ een weinig originele invulling. Natuurlijk krijgt Patti de nodige afwijzingen, natuurlijk raken haar dagelijkse baantje en haar muzikale leven met elkaar in de knoop, natuurlijk blijkt Bastard the Antichrist best een lieve jongen. En natuurlijk is de showbizz een wereld vol klatergoud en jaloezie.

Ondanks de clichés valt er genoeg te genieten. Hoewel officieel een drama, valt er in ‘Patti Cakes’ opvallend veel te lachen. Soms vulgair, soms subtiel, altijd grappig. Ook houden de makers van een visueel oppeppertje op zijn tijd, zoals wanneer Patti voor de eerste keer stoned is en de wereld op een weirde manier waarneemt.

Uiteraard vormen muziek en rhymes een belangrijk onderdeel. De makers laten in woord en geluid (soundtrack) merken dat ze dol zijn op hiphop, maar dat hun muzikale universum daar niet ophoudt. De liefde voor muziek spat van iedere scène en soms gaan de rhymes zelfs door wanneer de muziek allang is afgelopen.

Beetje jammer dat het de makers niet helemaal is gelukt om het leven van white trash accuraat weer te geven. Patti en haar familie komen over als gedegradeerde middenklassers die zich uit arremoede de kleding en het botte taalgebruik van de lagere klassen hebben aangemeten. Beetje vreemd om in een dergelijk milieu verwijzingen naar de Griekse klassieken en Shakespeare te horen.

Het zijn maar kleine minpuntjes in een genietbaar drama, met lekkere muziek, sterke grappen en een verhaal dat ondanks de voorspelbaarheid nog best ontroert. Een film die zich ergens bevindt tussen ‘Precious’ en ‘The Commitments’, en dat zijn niet de minste.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 31 augustus 2017