Pearl Harbor (2001)

Regie: Michael Bay | 183 minuten | actie, drama, oorlog, romantiek | Acteurs: Ben Affleck, Josh Hartnett, Kate Beckinsale, Cuba Gooding Jr., Jon Voight, Alec Baldwin, Tom Sizemore, William Lee Scott, Greg Zola, Ewen Bremner, Jaime King, Catherine Kellner, Jennifer Garner, Sara Rue, Michael Shannon, Dan Aykroyd

Een half punt krijgt deze film voor Kate Beckinsale in haar rol van verpleegster Evelyn, een vrouw door wie de verkoopcijfers van Laura Ashley terstond op tilt zouden slaan. ,,Kom maar”, fluistert ze in luchtmachtofficier Rafe’s oor, aan de zijde van haar ebbenhouten bedstee, terwijl zijn knie zachtjes tegen de binnenkant van haar dij schuurt. De paus en Paul de Leeuw zouden op haar aanbod zijn ingegaan, maar Rafe niet. Die schrijft liever liefdesbrieven. Daar houdt zuster Evelyn ook wel van, hoor, daar niet van. Liefst op een Hawaïaans strand, een traantje pinkelend in haar ooghoek terwijl de golven tegen de rotsen stukslaan. Mmmm. Gaan we daar volgend jaar ook naar toe op vakantie, mam?

Maar we zitten anno 1941 toch niet op een tropisch eiland voor toerisme of getortelduif? Het is verdorie oorlog. Daar moeten we echter een halve film op wachten; dan is het alleen nog maar romantisch geweest en hebben twee vage vrienden elkaar vanwege Keetje B. de harses ingeslagen. Volslagen begrijpelijk.

In dit langdradige epos rond Ben Affleck, een in aanleg sympathieke acteur die iets teveel in zichzelf lijkt te zijn gaan geloven, maar zeker niet de Bogart is waar dit soort films om smeekt, worden romantiek en patriottisme lichtvaardig verweven en wordt de geschiedenis geweld aangedaan. Stel je eens voor dat James Cameron de Titanic aan het slot van zijn film met Kate (die andere) en Leo triomfantelijk aan het roer de New Yorkse haven binnen had laten varen? Vergelijkbare hoogmoed tonen de makers van ‘Pearl Harbor’, waarvan het script geschreven werd door Randall Wallace. De vernietiging van de Amerikaanse Pacifische vloot is zowat het grootste trauma uit ’s lands militaire geschiedenis, maar zij hadden het lef er een positieve draai aan te geven, terwijl iedere westerling met een middelbare schoolopleiding weet hoe de oorlog met Japan is beëindigd. Vaderlandsliefde is vanzelfsprekend nog geen waarheidsliefde; daarvoor hadden ze Rafe en Danny atoombommen op Hirosjima en Nagasaki moeten laten gooien. De piloten van die missies zijn echter nooit helden geworden; zelfs het vooruitzicht van een wuivende Kate Beckinsale bij thuiskomst zou hen niet hebben kunnen helpen.

Iemand moet de baas geweest zijn tijdens de opnames van ‘Pearl Harbor’, maar hij of zij kon of wilde de genres egodocument en historisch drama niet uit elkaar houden. De film verdient nog een heel punt voor het in beeld brengen van de ijselijk langzaam naderende Japanse vliegtuigen op weg naar hun doelwit – mooie spanningsopbouw, maar dan kan de tv uit.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 28 juni 2001