Perdita Durango – Dance with the Devil (1997)
Regie: Álex de la Iglesia | 126 minuten | actie, drama, romantiek, misdaad | Acteurs: Rosie Perez, Javier Bardem, Harley Cross, Aimee Graham, James Gandolfini, ScreaminJay Hawkins, Demián Bichir, Carlos Bardem, Santiago Segura, Harry Porter, Carlos Arau, Don Stroud, Alex Cox, Miguel Galván, Regina Orozco, Roger Cudney, Erika Carlson, William G. Stamper, César Rodríguez, David Villalpando, Forrie J. Smith, Paco Pharrez, Will Nahkohe Strickland, Josefina Echánove, Miguel Iglesias, Dewey Kellogg, Marco Bacuzzi, James Gooden, Cheli Godínez
Op de achterkant van de dvd hoes van de uncut versie wordt ‘Perdita Durango’ vergeleken met ‘From Dusk Till Dawn’. Die vergelijking heeft weinig inhoud, aangezien er geen enkele vampier in voorkomt. ‘Perdita Durango’ doet eerder denken aan het begin van ‘Natural Born Killers’ waarbij de vreemde animaties zijn weggelaten. Wel lijkt de film in tweeën zijn gedeeld. In de eerste helft maken we kennis met een groot aantal karakters, alsof we naar een Ludlum verfilming kijken. Deze eerste helft komt wat onsamenhangend over en wil de regisseur wellicht net iets teveel. De tweede helft is een stuk rustiger, alhoewel hierin de actie juist de boventoon voert. Dit laatste gedeelte redt de film van een onvoldoende.
‘Perdita Durango’ is in veel landen verboden of met veel verwijderde scènes uitgebracht. Negen jaar later zijn we wellicht wat meer gewend qua geweld, maar verkrachtingen worden nog steeds niet zo expliciet in beeld gebracht. Er wordt ook wat laconiek over gedaan, maar dat zal bij de stijl van de film horen.
Regisseur Álex de la Iglesia maakt films met verhaallijnen die doet denken aan Troma films (zoals ‘The Toxic Avenger’ of ‘Blondes Have More Guns’) maar weet bij het publiek waardering te kweken. Dat is, als je zijn films kunt vinden, want ‘Acción Mutante’ (‘Mutant Action’) of ‘El Día de la Bestia’ (‘Day of the Beast’) zijn niet bepaald groot ingekocht door alle videotheken. Toch zijn beide films in de prijzen gevallen (bijvoorbeeld het Spaanse equivalent van de Oscar). Ook ‘Perdita Durango’ heeft vijf prijzen gewonnen in Europese filmfestivals.
Javier Bardem is het Spaanse sexsymbool sinds ‘Jamón, Jamón’ uit 1992, maar om niet te worden getypecast laat hij zich vaak onherkenbaar maken. In ‘Perdita Durango’ beperkt hij zijn uiterlijke wijziging tot lang haar en een slecht gemaakt litteken. Door de gezichten die hij trekt tijdens een aantal van zijn religieuze uitspattingen als demonische priester is hij overigens goed geslaagd in het absoluut niet sexy overkomen. Rosie Perez slaagt er echter uitstekend in haar sensuele uitstraling veel en vaak te showen. Beter dan in ‘White Men Can’t Jump’ of ‘It Could Happen To You’ maar (gelukkig) zonder die irritante zeurstem die ze daarin bewust opzet. Naast een sexy vrouw, weet ze ook een redelijk harde tante neer te zetten zonder scrupules.
Een aangename verassing was het om James Gandolfini (Tony Soprano in ‘The Sopranos’) aan te treffen als agent die heel wat klappen, kogels en auto-ongelukken krijgt te verduren. Hij heeft daarmee een van de meest komische rollen in ‘Perdita Durango’ die deed denken aan een humoristische versie van zijn optreden in ‘True Romance’.
Omdat de eerste helft nogal chaotisch overkomt, mede door de van plaats wisselende ondertiteling (sommige zinnen zijn Spaans, andere Engels) en de vele introducties van nieuwe spelers, bestaat het gevaar dat je de film te vroeg uitzet. Maar dan zou je de tweede helft missen die de film toch wel de moeite waard maakt. Het acteerwerk is van een hoger niveau dan je zou verwachten, omdat het verhaallijn doet vermoeden dat het leidt naar een Troma-achtige film. Gelukkig is ook het verhaal van een (veel) hoger niveau dan die B-film bagger.
Roland Torenbeek