Persian Lessons (2020)

Recensie Persian Lessons CinemagazineRegie: Vadim Perelman | 128 minuten | drama | Acteurs: Nahuel Pérez Biscayart, Lars Eidinger, Jonas Nay, David Schütter, Alexander Beyer, Andreas Hofer, Leonie Benesch, Luisa-Céline Gaffron, Nico Ehrenteit, Giuseppe Schillaci, Antonin Chalon, Serge Barbagallo, Peter Beck

Liegen om te overleven: voor de joodse Gilles (Nahuel Pérez Biscayart) is het de enige manier om executie te voorkomen als hij gevangen wordt door de nazi’s in 1942. Wanneer hij op het punt staat om gefusilleerd te worden, doet hij zich voor als een Iraniër. Dit redt zijn leven, omdat de soldaten toevallig het bevel hebben gekregen van hun officier om een levende Iraniër naar hem te brengen.
Wat Gilles niet weet, is dat deze officier Klaus Koch (Lars Eidinger) hem nodig heeft omdat hij Perzisch wil leren. Gilles is niet bekend met de taal, maar bedriegt Klaus met slimme trucs om zo niet ontmaskerd te worden.

Elke dag leeft Gilles in spanning. Hoe leer je iemand een taal die je zelf niet eens beheerst? De druk wordt alsmaar hoger naarmate officier Koch steeds meer het idee krijgt dat hij vloeiend Perzisch spreekt. Een van de bewakers in het kamp is er ook nog eens heilig van overtuigd dat Gilles helemaal geen Iraniër is en hij zijn baas voor de gek houdt. Koch is echter vastberaden, omdat hij hoe dan ook de taal wil leren om na de oorlog een restaurant te openen in Teheran. Elke dag leert Gilles hem een paar woorden door namen van gevangen van het kamp om te buigen naar verzonnen woorden. Gek genoeg is het volgens de intro van de film gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Hier kunnen wat vraagtekens bij geplaatst worden, want Gilles zou het geheugen van een olifant moeten hebben om honderden neppe woorden te onthouden. Daarnaast zijn er ook een paar heel toevallige meevallers die er voor zorgen dat Gilles’ zwendel niet opgemerkt wordt. Koch twijfelt ook bijna nooit aan de kennis van Gilles, wat toch vrij apart is. Het is en blijft een gevangene, dus waarom vertrouwt hij hem zo gemakkelijk?

In het kamp zijn er ook onderlinge liefdesproblemen tussen de soldaten. Zo wordt SS’er Elsa (Leonie Benesch) verliefd op een collega, wat zorgt voor onvrede bij de jaloerse Yana (Luisa-Céline Gaffron) die ook werkt in het kamp. Deze subplot voegt eigenlijk niks toe aan het verhaal en heeft ook geen impact op de situatie van Gilles. Waarom dit stukje liefdesdrama er precies in zit, is onduidelijk. Het maakt de film alleen maar langer dan nodig is, want een emotionele impact heeft dit oorlogsdrama amper. In een film over joodse gevangenen in een kamp moet er toch een zekere emotionele lading zijn. ‘Persian Lessons’ heeft bijna geen ontroerende momenten. De angst van Gilles is bijvoorbeeld niet merkbaar, terwijl je die toch verwacht.

‘Persian Lessons’ wil de nazi’s belachelijk maken door te laten zien hoe goedgelovig en idioot een belangrijke SS-officier is. Er had nog een dikkere laag satire op gemoeten om de film memorabel te maken. Een boeiend verhaal, maar niet uniek genoeg om een blijvende indruk achter te laten.

Job Vijftigschild

Waardering: 3

Bioscooprelease: 25 november 2021
VOD-release: 17 maart 2022