Petite maman (2021)

Recensie Petite maman CinemagazineRegie: Céline Sciamma | 73 minuten | drama | Acteurs: Joséphine Sanz, Gabrielle Sanz, Nina Meurisse, Stéphane Varupenne, Margot Abascal, Florès Cardo, Josée Schuller, Guylène Péan

De Franse regisseuse Céline Sciamma brak in 2019 door met het romantisch drama ‘Portrait de la jeune fille en feu’. Voor die doorbraak maakte Sciamma vooral films over jongeren (‘Tomboy’, ‘Bande de filles’), films die alle getuigden van een diep inzicht in de kindergeest. Voor de opvolger van ‘Portrait de la jeune fille en feu’ keert Sciamma weer terug naar de kindertijd. En hoe.

In ‘Petite maman’ voelt de achtjarige Nelly zich een beetje verdrietig. Haar oma is overleden, en ze heeft niet netjes gedag kunnen zeggen. Samen met haar moeder gaat ze naar het huis van haar oma, een afgelegen huis in de bossen waar haar moeder is opgegroeid als enig kind. Omdat het huis leeggehaald moet worden, brengt Nelly hier een paar dagen door. Om mee te helpen maar ook om zich te wijden aan de core business van een achtjarige: spelen!

Wanneer Nelly op een dag wat door het bos dwaalt ontmoet ze een collega achtjarige die bezig is met een boomhut. Ze heet Marion, net als Nelly’s moeder. Al snel begrijpt Nelly dat ze hier de jonge versie van haar moeder ontmoet, een ontdekking die ze met de montere flexibiliteit van een kind accepteert.

We volgen de meisjes in hun dagelijkse bezigheden. Ze schrijven een toneelstuk (voor een stuk of 20 personages die ze allemaal zelf spelen), ze bakken pannenkoeken en soms klooien ze maar wat. Maar ook zijn er de gesprekken. Door zo de jonge versies van zowel haar moeder als oma te leren kennen, begrijpt Nelly ook wat meer van haar eigen plek in de wereld.

‘Petite maman’ heeft in zijn premisse iets van een Murakami-roman. Door de werkelijkheid een kwartslag te draaien worden dingen duidelijk die anders in het duister zouden blijven. Iedere scène, hoe eenvoudig ook, bulkt van betekenis. Het toneelstuk van de meisjes, de openingsscène waarin Nelly afscheid neemt van de oudjes in het verzorgingshuis, de huiselijk intieme scènes met haar vader en moeder. Dit alles in een toon die teder en sensitief is, maar nergens klef.

Met ‘Petite maman’ laat Sciamma opnieuw zien dat ze diep in de kinderziel kan duiken en dat ze veel inzicht heeft in familiedynamiek en kindervriendschappen. Enige emotionele intelligentie is onmisbaar om deze film op waarde te schatten, maar wie dat heeft zal 73 minuten lang genieten van een ontroerend, wijs en troostend arthouse-pareltje.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 16 september 2021
DVD-release: 10 december 2021