Pettson & Findus: De katonaut – Pettson och Findus – Kattonauten (2000)

Regie: Torbjörn Jansson, Albert Hanan Kaminski, Árpád Szabó | 75 minuten | animatie, familie | Nederlandse stemmencast: Louis van Beek, Wim van Rooij, Kees van Lier, Maria Lindes, Marjolein Algra, Rob van de Meeberg, Hero Muller, Joep van Egmond, Lotte Lohr, Rieneke van Nunen

De Zweedse animatiefilm ‘Pettson en Findus: De katonaut’ is op het moment van schrijven al twintig jaar oud (de film kwam aanvankelijk uit in 2000, in Nederlandse bioscopen in november 2001), maar de tijdloze animatie heeft nog niets aan kracht ingeboet. Charmant en nostalgisch, zonder oubollig te zijn, prachtig geanimeerd en hoofdpersonen om in je hart te sluiten.

In ‘Pettson en Findus: De katonaut’ komen verschillende verhaaltjes aan bod, die naadloos in elkaar overgaan. In een sepiagetinte proloog zien we hoe de wat eigenzinnige loner Petterson van zijn buurvrouw een cadeautje krijgt: een jong katje. Aanvankelijk moet de oude baas, die zich prima voelt in zijn eigen omgeving zonder bemoeienis van anderen, niets van het diertje hebben, maar wanneer blijkt dat de kat kan praten – kan Petterson hem niet weerstaan. Findus, zo noemt hij de kat, noemt Petterson steevast Pettson, dus zo ontstaat het legendarische duo.

Pettson en Findus worden beste vrienden. Zoals het een goede vriendschap betaamt, halen ze het beste in elkaar naar boven. Zonder Findus zou Pettson een kluizenaar worden; Pettson remt Findus af en toe wat af, maar gaat aan de andere kant heel ver mee in het plezier maken. Zo laat hij Findus een onvergetelijk avontuur beleven als de kat aangeeft (geïnspireerd door de eerste ruimtehond Laika) naar de maan te willen als eerste kat. Hij bouwt een raket, tovert de omgeving om in een maanlandschap en krijgt zelfs zijn kippen zover om zich als maankippen te verkleden.

Ze gaan samen kamperen, vissen, bezoeken een circus en krijgen bezoek van Pettsons stadse broer. De verhaaltjes zijn niet wereldschokkend, maar staan daardoor juist dichtbij de belevingswereld van de doelgroep. De handgetekende beelden zijn erg gedetailleerd en aantrekkelijk, je waant je – net als bij veel andere Scandinavische animatiefilms – in een tot leven gekomen prentenboek. Verschillende elementen – de kapotte wc-deur van Pettsons kneuterige buitentoilet en de brief die Findus schrijft aan de koning bijvoorbeeld – fungeren als rode draad en houden het geheel bij elkaar. Dat geldt ook voor de grappige intermezzo’s met de kleine boerderijbewoners (waarvan de soort moeilijk te bepalen is – ze lijken op mininijlpaarden, maar gedragen zich als muizen), die in enkele rake fragmenten een heel eigen verhaal vertellen. Fijn om (weer) te zien!

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 29 november 2001
Bioscooprelease: 11 juni 2020 (re-release)