Pig That Survived Foot-and-Mouth-Disease – Gujeyeog-eseo sal-a dol-aon dwaeji (2024)

Regie: Hur Bum-wook | 105 minuten | animatie | Originele stemmencast: Kim Do-hee, Nam Doh-hyeong, Min Seung-woo, Han Woo-jin

In 2010 werd Zuid-Korea getroffen door een uitbraak van mond-en-klauwzeer, een ramp die leidde tot de systematische ruiming van miljoenen dieren. De overheid koos voor een methode die nog gruwelijker was dan de ziekte zelf: massagraven waarin de dieren levend werden begraven. Dit collectieve trauma vormt de basis van ‘Pig That Survived Foot-and-Mouth Disease’, een animatiefilm die aanvankelijk oogt als een dystopische fabel over overleven en onderdrukking, maar gaandeweg ontspoort in een groteske nachtmerrie waarin de grens tussen mens en dier vervaagt.

De openingsscène van de film toont op indringende wijze hoe varkens levend worden begraven in massagraven, een verwijzing naar de werkelijke gebeurtenissen tijdens de epidemie. Te midden van deze chaos overleeft één varken op miraculeuze wijze en ontsnapt naar het bos. Parallel aan dit tafereel volgen we een jonge soldaat die binnen het leger systematisch wordt mishandeld en vernederd door zijn meerdere. Zijn lichaam en geest worden gebroken door de sadistische rituelen van zijn medesoldaten en wanneer hij op een dag doordraait zoekt ook hij zijn toevlucht in het bos. Op een stormachtige nacht ondergaan beiden een radicale transformatie. Het varken muteert tot een half menselijk wezen, terwijl de soldaat zijn menselijke vorm verliest en verandert in een harig, dierlijk monster.

Het gemuteerde varken zwerft door het bos en stuit op een groep hongerige, verwilderde zwijnen. De zwijnen, aanvankelijk sceptisch, raken in de ban van hun nieuwe metgezel. Het varken groeit uit tot een soort cultleider die hen beïnvloedt, doet verlangen naar eenzelfde evolutie en hen inspireert om hun eigen evolutie na te streven. En dan, alsof ze zichzelf opnieuw willen scheppen, ondergaan ook zij hun transformatie. Maar waar de eerste mutatie een teken leek van bevrijding, slaat de extase al snel om in gewelddadige razernij. De wilde zwijnen, nu groteske mensachtige wezens, raken los van hun oorspronkelijke aard en vervallen in een destructieve waanzin.

De jonge soldaat lijkt zich daarentegen langzamerhand te verzoenen met zijn nieuwe vorm en vindt onverwachte rust wanneer hij in het bos een suïcidale vrouw redt. In haar gezelschap ontdekt hij een soort vrede, een mogelijkheid om te bestaan zonder de ketenen van zijn verleden. Maar wanneer hij zich realiseert dat hij haar nooit echt van haar lot heeft kunnen redden, slaat zijn rust om in pure wanhoop en vernietiging.

Wat begon als een dystopische fabel met een duidelijke politieke ondertoon, raakt gaandeweg verstrikt in zijn eigen uitzinnigheid. De film lijkt zich te positioneren als een Zuid-Koreaanse variant op ‘Animal Farm’—een allegorie waarin macht verschuift en de onderdrukten hun onderdrukkers beginnen te spiegelen. Maar waar Orwell zijn verhaal doelgericht opbouwt, verliest ‘Pig That Survived Foot-and-Mouth Disease’ zichzelf in groteske taferelen en escalerende waanzin.

De verhaallijn raakt steeds fragmentarischer naarmate de transformaties vorderen. De soldaat, het varken en de zwijnen lijken aanvankelijk betekenisvolle tegenpolen, maar hun ontwikkelingen raken verstrikt in een aaneenschakeling van surreële scènes die steeds minder houvast bieden. ‘Pig That Survived Foot-and-Mouth Disease’ lijkt meer geïnteresseerd in het creëren van uitzinnige beelden dan in het vertellen van een samenhangend verhaal. Ook de animatiestijl weerspiegelt de desintegratie van de personages en de wereld waarin ze zich bevinden. Waar de film in eerste instantie nog enige visuele coherentie heeft, worden de beelden na verloop van tijd vuiler, chaotischer en moeilijker te definiëren. De mutaties zijn geen glorieuze metamorfoses, maar een onstuimig proces dat hun lichamen vertekent en vervormt.

‘Pig That Survived Foot-and-Mouth Disease’ op zich heeft een sterke uitgangspositie: een schokkend historisch referentiepunt, een visuele stijl die afwijkt van conventionele anime en een thematiek die machtsstructuren in twijfel trekt. Maar in plaats van een beklemmende fabel over de relatie tussen mens en dier, wordt de film een uitzinnige warboel waarin absurditeit en groteske beelden de boodschap verdrukken.

Kaat Monsieur

Waardering: 2

Speciale vertoning: Kaboom Animation Festival 2025