Pinocchio (2012)

Regie: Enzo D’Alò | 86 minuten | animatie, fantasie

Geppetto wordt uit zijn slaap gehaald door een vlieger, die door zijn slaapkamerraam naar binnen wil. Het lijkt op de vlieger van zijn zoontje, die hij al lang geleden is verloren. Als hij weer terug in bed wil kruipen, hoort hij een geluid. Hij kan het niet plaatsen, hij woont immers alleen. Dan hoort hij het nog eens, het is een lach. Een kinderlach. Het komt uit een blok hout, waar hij meteen een hoofd uit maakt. Geppetto is namelijk de houtbewerker van het welbekende verhaal van Pinocchio!

In deze nieuwe versie van het beroemde verhaal wordt dichter bij het oorspronkelijke boek van Carlo Collodi uit 1884 gebleven dan bijvoorbeeld de bekendste variant, de Disney-film uit 1940. Als Geppetto de pop af heeft, rent die meteen weg. Hij rent naar het dorp, en als Geppetto hem eindelijk heeft ingehaald wordt de oude man beschuldigd van kindermishandeling. Hij wordt gearresteerd, en Pinocchio gaat even gelukkig weer naar huis. Eenmaal daar eet hij alles op van de arme Geppetto, en maakt hij ook nog alles stuk. Hij leert de krekel kennen, die hem wijze raad probeert te geven. Hij beantwoordt dit met een vliegende appel. Hij valt dan rustig in een vredige slaap met zijn voetjes in het vuur… Tegen de tijd dat Geppetto thuis komt zijn de voeten van zijn zoontje al helemaal verkoold, en hoewel de vakman boos is, maakt hij een nieuw paar voor hem. Pinocchio is hem zo dankbaar dat hij belooft naar school te gaan.

Onderweg naar school raakt hij echter afgeleid door een muzikale optocht. Hij verkoopt zijn dure schoolboek voor een kaartje voor het circus. En hier beginnen al zijn problemen: zijn ooms (uit dezelfde familietak) herkennen hem en onderbreken de show. De marionettenspeler wordt hier zo boos om dat hij de kleine pop als brandhout wil gebruiken. Bij het horen van het verhaal van de levende pop raakt hij echter zo ontroerd dat hij hem vrijlaat en ook nog eens goudstukken meegeeft voor zijn vader. Onderweg ontmoet Pinocchio de vogel en de vos, die hem wijsmaken dat hij zijn geld kan vermeerderen door het in de grond te planten op een speciaal veldje. Hij gaat met ze mee, maar natuurlijk bedotten ze hem.

Dan volgen nog veel meer dwaze avonturen, te veel om op te noemen en te leuk om zelf te ontdekken in de film, die geregisseerd is door de Italiaanse Enzo D’Alò. In de animatiefilm zien we een combinatie van schetsmatig, bijvoorbeeld de vlammenzee onder de boom is ruw getekend, en met krijt getekend, maar de figuren zijn soepel, vlak en egaal. De stemmen zijn in het Nederlands ingesproken, helaas is de stem van Pinocchio zelf af en toe wat irritant. Een enkel lied is niet vertaald uit het Italiaans. Dat is aan de ene kant waarschijnlijk maar beter ook, want een Nederlandse tekst heeft vaak minder charme, maar aan de andere kant is het een mysterie wat de dokters over het houten jongetje zingen. Uiteindelijk is het avontuur toch weer reuzespannend, en steeds net even anders dan in de versie die we allemaal kennen.

Mirte Brethouwer

‘Pinocchio’ wordt vertoond tijdens het 16de Holland Animation Film Festival (20-24 maart 2013) in Utrecht.