Planzet – Puranzetto (2010)

Regie: Jun Awazu | 53 minuten | animatie, actie, science fiction | Originele stemmencast: Kaori Ishihara, Masami Iwasaki, Mamoru Miyano, Junko Takeuchi, Yuka Terazaki, Kenjirô Tsuda, Yûsaku Yara

In het genre van de postapocalyptische scifi-films moet je van goeden huize komen om met iets nieuws op de proppen te komen. Of in elk geval op te vallen. Hoeveel films over verwoeste steden en desolate landschappen kan een mens nog aan? In elk geval nog één volgens regisseur Jun Awazu. Deze Japanse cineast weet in elk geval al de aandacht te trekken door met een computergeanimeerde film op de proppen te komen die er net wat anders uitziet dan de concurrentie. ‘Planzet’ zet in op fotorealistische beelden.

De toekomst van de aarde ziet er bleek uit volgens ‘Planzet’. In 2047 wordt onze planeet aangevallen door buitenaards gevaar. Zes jaar later is er nog slechts een klein gedeelte van de menselijke bevolking in leven. De meeste mensen zijn naar Mars gestuurd om daar in koloniën te leven, maar de leefruimte daar is beperkt en overbevolking dreigt. Slechts enkele aardbewoners zijn op hun thuisplaneet achtergebleven en zijn van daaruit bezig met een tegenaanval. Hiroshi Akishima is één van deze rebellen. Hij is erop gebrand om zijn vader te wreken. Die wraak wil hij nemen door in een Mech (een gemechaniseerd robotpantser) te klimmen en de aliens van de aardbodem te vagen.

Fans van animes en computerspelletjes zullen een hoop elementen van ‘Planzet’ kennen uit series als ‘Neon Evangelion Genesis’ en games als ‘Front Mission’. Mechs zijn enorm populair in Japan, maar hier in Nederland willen we er niet zo aan. Doorgewinterde scifi-fans kunnen nog wel wat met de grote robots, maar de doorsnee kijker zal niet op dit soort films zitten wachten, want té anders. ‘Planzet’ is voor een niche markt. Wat er aan deze film helaas ontbreekt, is een pakkend verhaal. De clichés volgen elkaar in rap tempo op en de slecht uitgewerkte personages weten je nooit te raken. Hoeveel opstandige pubers kan een filmkijker verdragen? De gesloten Akishima is één van de saaiste personages ooit en hij is ook nog eens onsympathiek. Hij gedraagt zich als een nukkig kind dat erg lomp doet tegen zijn vader en kleine zusje.

Een ander euvel waar de film aan lijdt is het gegeven dat de animatie erg weliswaar mooi uitziet, maar tegelijkertijd erg klinisch aandoet. Uit ogen spreekt geen emotie en de bewegingen van mensen ogen onnatuurlijk en houterig. Landschappen en Mechs zien er dan wel weer geweldig uit, maar wat heb je daar aan als de personages niet weten te beklijven. Daarnaast maakt Awazu gebruik van een zogenaamd ‘grain filter’ waardoor de film er viezig en korrelig uitziet. Die kunstgreep is vast sfeerverhogend bedoeld, maar het maakt de film er niet beter op.

‘Planzet’ heeft een paar fraaie actiescènes, maar daarvoor moet je een hoop saaie passages doorstaan. De opbouw duurt lang en de film beklijft nergens. Ondanks de speelduur van amper een uur slaagt deze film erin om saai te zijn. Doodzonde, want de bij vlagen fraaie graphics laten zien dat computeranimatie niet stilstaat en dat Japanners een stuk verder zijn. Vergelijk een ‘Final Fantasy: Advent Children’ maar eens met een ‘Beowulf’ bijvoorbeeld. Nu alleen nog een fatsoenlijk verhaal verzinnen en we komen er wel…

Frank v.d. Ven

‘Planzet’ verschijnt donderdag 14 juni 2012 op DVD.