Poison (2024)

Regie: Désirée Nosbusch | 89 minuten | drama | Acteurs: Tim Roth, Trine Dyrholm

Ergens in Noord-Holland pakt een oudere, gebogen lopende man in de ochtenddauw een oldtimer. Zijn route verandert van vlakke en rechttoe rechtaan stukken in slingerende wegen in een heuvelachtig gebied. In de buurt van een grote dam parkeert hij naast een begraafplaats. Tegelijk volgt de camera een vrouw van middelbare leeftijd die zich rustig maar ietwat slordig aankleedt. Vervolgens voedt ze enkele vogeltjes in haar achtertuin en fietst ze naar de dezelfde plek als de man met de oldtimer. De twee kennen elkaar maar de sfeer is zeer gespannen. Deze uiterst beklemmende situatie laten de regisseur Désirée Nosbusch en haar twee acteurs op locatie bijna geen moment los in ‘Poison’.

Al kibbelend tasten de man en vrouw elkaar af. Ze hebben aan halve woorden genoeg om elkaar te begrijpen of iets te verwijten. De giftige sneren komen van monsterlijk ver onder de grond. Dit is ook niet vreemd voor hun want na vele jaren komen ze weer eens samen om de herbegrafenis van hun zoontje te regelen, iets wat de twee mensen onafscheidelijk bindt maar ook hun relatie opslokt in een zwart gat van rouw. Deze ontmoeting is dus niet alleen een hereniging alsook een confrontatie met een zeer pijnlijk hoofdstuk uit een gezamenlijk verleden.

Een ouwe rot in het vak, Tim Roth, zet de sobere Lucas neer. Roth was vaak te bewonderen in Amerikaanse indie films, waaronder ‘Pulp Fiction’ (Quentin Tarantino, 1994), tegenwoordig is het meer in kleine gewaagde internationale producties zoals ‘Poison’. Trine Dyrholm, een grande madame van de Scandinavische film- en tv-wereld, kruipt in de rol van sombere Edith. De beschikking over deze acteurs moet een droom zijn geweest voor regisseur Nosbusch. De avontuurlijke acteerloopbanen en talenten van Dyrholm en Roth vallen netjes op hun plaats voor deze louterende ontmoeting tussen twee rouwende mensen.

Misschien denk je dat twee echtelieden die elkaar naar jaren ontmoeten over het verlies van hun zoontje, nogal een minimale bedoeling moet zijn. Echter, na een aarzelend begin, halen Roth en Dyrholm veel uit de eenvoudige opzet. Naarmate de verwoesting in de relatie zichtbaarder wordt, wordt de film steeds een stukje emotioneel complexer. De echtelieden zijn beiden diep verwond maar willen, ieder op een eigen manier, verder of in ieder geval leren leven met de pijn die er is. In dat opzicht zou ‘Poison’ zomaar een gedesillusioneerd appendix van de ‘Before’-Trilogy (1995–2013) van Richard Linklater kunnen zijn.

Soms gaat het emotionele duel tussen Edith en Lucas gebukt onder vettige symboliek. Zo schreeuwt het herfstig dal waaruit ze wandelend klimmen: het doel is de weg terug naar boven vinden, eentje van acceptatie en heling. Zo ontstijgt het verder boeiende twistgesprek, ondanks de toepasselijke locaties, nooit geheel zijn wortels in het gelijknamige toneelstuk. Desondanks houdt ‘Poison’ prima koers in zijn kwetsbare opstelling om iets bijna onbespreekbaars bespreekbaar te maken.

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 26 september 2024