Polder (2023)
Regie: Klaas van Eijkeren, Bob Wilbers | 85 minuten | thriller | Acteurs: Jochum ten Haaf, Joy Verberk, Gerda Havertong, Randy Fokke, Harm Duco Schut, Sebas Berman, Dook van Dijck, Steef Cuijpers, Jip Bartels, Chris Tates
Het is tegenwoordig tegelijkertijd lastig én makkelijk om de catering te verzorgen van een evenement. Je zorgt gewoon dat er voor elk wat wils is: veganisten, vegetariërs, alleseters, mensen met een noten-, gluten-, of lactose-allergie. Het kost wat inspanning, maar dan heb je ook iedereen tevreden. Of er moeten mensen rondlopen die aanstoot nemen aan dat er überhaupt vlees aangeboden wordt (of juist vegan produkten). Tja. Hetzelfde gaat op voor ‘Polder’, een film die twee tegenpolen tegenover elkaar zet, maar van beide partijen zowel de goede als de slechte kanten laat zien.
Het eerste personage dat we leren kennen is Erik (Harm Duco Schut). Hij woont in een appartementje, waar hij zijn buurvrouw (Gerda Lenten Havertong) van soep voorziet, skypet met zijn in hem teleurgestelde vader en vrienden op bezoek krijgt om te praten over de stichting waarvoor ze allemaal vrijwilligers zijn. Deze niet met naam genoemde stichting zet zich in voor dieren, maar volgens Erik gaat het allemaal te langzaam. Wachten op ambtenaren heeft geen zin, dus nu hij een boerderij ontdekt heeft waar varkens dicht op elkaar gehouden worden en schreeuwen van ellende (zijn interpretatie), schroomt hij niet om dit ‘op de socials’ te zetten, mét vermelding van het adres.
Die boerderij blijkt van Ronald van de Wetering (Jochum ten Haaf) te zijn. Ronald is net weduwnaar en de zorg voor zijn zevenjarige dochtertje Eva (Fien Lindenhovius) valt hem best zwaar. Zeker nu het bedrijf hem ook voor allerlei uitdagingen stelt. De voedermachine hapert, waardoor zijn varkens moeilijker aan eten komen. Daarnaast moet hij, om aan hernieuwde milieu-eisen te voldoen, een fikse investering doen. Met geld dat hij niet heeft.
Het begint met een anoniem smsje. De volgende stap is een dreigmail en niet veel later haalt Ronald een brief uit de brievenbus, waarop uitgeknipte letters een nieuw dreigement vormen. Ronald schakelt de wijkagent in, maar die kan hem niets beloven. Zeker geen politiebescherming.
Ondertussen zien we hoe Erik steeds verder afglijdt. Hij ontwikkelt een drugsverslaving en interpreteert de aandacht van een meisje met wie hij een klik heeft op het gebied van activisme verkeerd. Aan de andere kant zien we iets soortgelijks gebeuren met Ronald. Het begint met een scheutje borrel in de koffie en uiteindelijk wordt de fles gewoon aan de mond gezet. Ook Ronald snakt naar aandacht en politieagente Angelique is toevallig net op het juiste moment op de juiste plaats (of op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, het is maar niet hoe je het bekijkt). En de arme Eva zit er tussenin.
‘Polder’ is als een buffet voor een breed publiek. Het wil iedereen tevreden houden. De activist wordt zeker niet heilig verklaard, maar ook de varkensboer verdient kritiek. Dat onderdeel van het scenario van ‘Polder’ verdient zeker een compliment. Het is een uitgebalanceerd verhaal, waarbij niemand puur goed of fout is. Het is alleen jammer dat de uitvoering ervan niet helemaal uit de verf komt. De dialogen zijn krakkemikkig en onnatuurlijk, het acteerwerk laat in de meeste gevallen fors te wensen over en ook de cinematografie is ondermaats. We zíen eigenlijk niet hoe Ronald met zijn varkens omgaat en of Erik daarin een punt heeft. Veel scènes zijn zo voorspelbaar dat ze saai worden en dan is zelfs 85 minuten nog lang. Of je nu veganist bent of graag spareribs afkluift.
Monica Meijer
Waardering: 2
Bioscooprelease: 9 maart 2023
VOD-release: 7 juli 2023