Police, adjective-Politist, adj. (2009)

Regie: Corneliu Porumboiu | 115 minuten | drama, komedie, misdaad | Acteurs: Dragos Bucur, Vlad Ivanov, Irina Saulescu, Ion Stoica, Marian Ghenea, Cosmin Selesi, George Remes, Dan Cogalniceanu, Serban Georgevici, Costi Dita, Alexandru Sabadac, Anca Diaconu, Radu Costin, Viorel Nebunu, Emanoela Tigla, Daniel Bîrsan, Mioara Bungeanu, Adina Dulcu

Volgens filmdatabase IMDB is de Roemeense film ‘Police, Adjective’ een mengeling van drama, misdaad en komedie. Het zal dan niet verbazen dat deze onalledaagse combinatie een onalledaagse film oplevert. ‘Police, Adjective’ bestaat voor het grootste deel uit documentaireachtige scènes, die ons de saaie dagelijkse werkzaamheden van agent Cristi tonen. Deze stukken worden onderbroken door bizarre woordenwisselingen tussen de politiefunctionarissen onderling of tussen Cristi en zijn vrouw.

De lange trage stukken maken van ‘Police, Adjective’ een taaie kluif. Dat er in een film op het oog niets gebeurt zegt niet zo veel. In films als ‘La Ventana’ (2008), ‘Kan door huid heen’ (2009) en ‘Parque Via’ (2008) is de actie minimaal, maar gebeurt er van alles onder de oppervlakte. Daarnaast houdt de spannende cinematografie de kijker bij de les. ‘Police, Adjective’ is cinematografisch niet heel bijzonder, terwijl het onder de oppervlakte stil blijft. Het enige wat we van Cristi te weten komen, is dat het een plichtsgetrouwe man is die graag een sigaretje rookt. De blowende jongeren die hij observeert, blijven al helemaal wazig.

Gelukkig zijn er nog de confrontaties tussen Cristi en zijn omgeving. De bizarre dialogen lijken zo weggelopen uit een absurdistisch toneelstuk van Pinter of Beckett. Zo zijn we getuige van een discussie tussen Cristi en zijn vrouw over de betekenis van een smartlaptekst. Die discussie is tegelijk grappig en droevig, omdat we tussen de regels door horen hoe beroerd hun huwelijk er voor staat. Nog grappiger (en droeviger) is de discussie tussen Cristi en zijn chef Anghelache. Gewapend met woordenboek en ijzeren logica geeft de chef een college semantiek waar geen speld valt tussen te krijgen, al begrijp je als kijker dat er iets niet helemaal klopt.

Uiteraard heeft het afwisselen van stilstaande sequenties en verbale confrontaties een bedoeling. Regisseur/scenarist Poromboiu wil aantonen dat je de werkelijkheid alleen kunt betrappen door observatie. Woorden zorgen maar voor ruis. Tegelijk wijst Poromboiu op het gevaar van geschreven wetten, zeker als de handhavers van die wetten geen ruimte laten voor de menselijke maat. Met de Roemeense geschiedenis in het achterhoofd is dat een relevante boodschap.

De urgentie van die boodschap verheft ‘Police, Adjective’ nog niet tot urgente cinema. De eindeloze stukken waarin niets gebeurt, maken het zelfs voor liefhebbers van radicale arthouse een veel te lange zit. Als kortfilm zou ‘Police, Adjective’ ongetwijfeld genietbaarder zijn. Nu is het een wisselvallige film die nu eens amuseert, dan weer irriteert. Daarbij is het ironisch dat een film over de beperkingen van de taal, het vooral moet hebben van enkele prachtige dialogen.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 27 mei 2010