Potato Dreams of America (2021)
Regie: Wes Hurley | 95 minuten | komedie, biografie | Acteurs: Jonathan Bennett, Lauren Tewes, Lea DeLaria, Dan Lauria, Sophia Mitri Schloss, Annette Toutonghi, Cameron Lee Price, Forrest Campbell, Alycia Delmore, Sera Barbieri, Alice Bridgforth, Jule Johnson, Tyler Bocock, Max Christofferson, Nicole Santora, Nick Sage Palmieri, James Grixoni, Hersh Powers
Het leven valt niet mee voor Potato. De jongen, die eigenlijk Vasili heet, heeft het maar zwaar in het Vladivostok van de jaren 80. Zijn moeder valt steeds op foute mannen, zijn oma is een pitbull met vooroorlogse ideeën en Potato zelf is een gevoelig jochie dat al jong weet dat meisjes niet zijn ding zijn. Het leven lijkt wat zonniger wanneer zijn moeder zich als postorderbruid laat inschepen naar Seattle, met Potato er natuurlijk bij. Helaas heeft de nieuwe echtgenoot ook zo zijn frustraties en obsessies.
In de autobiografische tragikomedie ‘Potato Dreams of America’ volgen we de familie in haar tocht naar waar geluk. Fans van regisseur/scenarist Wes Hurley zal het allemaal bekend voorkomen. Al eerder gebruikte de Russische Amerikaan zijn verleden als onderwerp voor de korte documentaires ‘Little Potato’ en ‘Potato Dreams’.
De opbouw van deze nieuwe Potato-film is onalledaags. Het deel dat zich afspeelt in Vladivostok zien we door de kinderlijke ogen van de jonge Potato. Dat levert een speels, campy en kleurrijk geheel op, als een soort gay musical zonder muziek. Jezus Christus is hier een pretty boy met baard, misstanden in een gevangenis komen tot ons in de vorm van een gekweld ballet en een ruzie tussen volwassenen wordt neergezet als een Apachedans. De onderwerpen zijn duister genoeg (huiselijke ruzies, maatschappelijke misstanden, pesten) maar die duisternis wordt verlicht en ingekleurd door de kinderlijke fantasie.
Wanneer we in het tweede deel naar Amerika trekken, verandert de film op slag. Het surrealisme, de speelsheid, zelfs de acteurs maken plaats voor realistische beelden en een ander setje acteurs. In dit deel zien we hoe Potato leert dealen met zijn homoseksualiteit en hoe zijn nieuwe stiefvader met zijn eigen obsessies worstelt. En hoe Potato uiteindelijk begrijpt dat vrijheid in Amerika ook weer niet onbegrensd is.
Deze boeiende materie komt tot ons in een wisselvallige film. De humor is soms geslaagd, soms flauw, het drama is soms overtuigend, soms ongeloofwaardig, de beelden zijn soms prachtig, soms heel gewoontjes. De seksscènes voegen weinig toe, de scènes met moeder en zoon zijn juist liefdevol en ontroerend. Ergerlijk is dat in het Russische deel nooit Russisch wordt gesproken, verheffend is dat er een paar ware uitspraken worden gedaan: Gogol is een betere schrijver dan Tolstoj en karaoke is ongelooflijk suf. Daar valt weinig tegenin te brengen.
Henny Wouters
Waardering: 3
Bioscooprelease: 25 augustus 2022